öncelikle şunu belirteyim: hiçbir zaman cemaat evinde kalmadım, dolayısıyla cemaatlerin hiçbirisiyle doğrudan bir ilişkim olmadı. geçen yıl birlikte kaldığım ev arkadaşım söylemese, onun da cemaat ortamlarında bulunduğunu bilmeyecektim. bana anlattıkları karşısında öyle şaşırmıştım ki. buraya kadar yazdıklarımdan çıkan algı muhtemelen yazının devamının olumsuz olacağı sinyalini veriyor değil mi? devamını okuyun. bana demişti ki bir keresinde konunun açılması üzerine: 'bizi cemaat evleri içinde hep kur'an okuyor, hep namaz kılıyor ya da oruç tutuyor gibi görürler dışarıdan, öyle zannederler. ama benim içinde bulunduğum cemaatte biz, allah'ın varlığının temelini bile tartışırdık. ayrıca farklı konularda ayrı düşündüğümüz zamanlar olurdu. ama bu düşüncelerin bizi dinden çıkarmayacağını, aksine bizi daha çok dinimize bağlayacağını biliyorduk ve bundan güç alıyorduk.' gerçekten de bunu doğrularcasına tartışırdık ev arkadaşımla ara sıra. hiç abartmadan söylüyorum, gün ağarıyordu, ilk geceden başladığımız tartışmalarda. buna rağmen hiçbir zaman kavga etmedik ya da darılmadık birbirimize. ama yukarıdaki bazı yorumları okuduğumda ilk karşılaşma ve tartışma sonucunda yollar ayrılırdı gibime geliyor, yorum sahipleriyle. medeni şekilde olacağı da şüpheli ne yazık ki.
evde televizyon, internet yoktur. film niyetine hocanın aglamalı maglamalı videolarını izletirler. kitaplarıda oldukça sıkıcıdır sobada yak daha yararlı olur. abilerden bagzıları gayet küfürlü konuşan mahalle serserileri. bagzılarıda tam şakirt. arkadaşımın gittiği evde gece namazınada (bkz: teheccüd) kaldırıyorlarmış.
gitmeyin bence. dersden çok saçma sapan fikirlerle dönersiniz ne bu vatana nede kendinize hayrınız kalmaz.
peygamber diye fetullah efendiye tapılan evlerdir. teröristlerden farkı yoktur benim gözümde. teröristler silahla saldırıyorlar, bunlar dinle beyin yıkıyorlar.
son zamanlarda gittikçe bozulmaya başlayan evlerdir. hoş başlarda nasıldı pek bilmiyorum ya neyse. devamlı bir dayatma ve zorlama vardır. dindar insanı bile dinden soğuturlar.* hep aynı kitapların okunması istenir, başka kaynaklardan kitap okunmasına ters bakarlar, her eve en az bir iki tane zaman gazetesi gider.* verdikleri maddi yardımı kabul etmezseniz garipserler, çünkü minnet duygusu aşılayamamışlardır. tek başına namaz kıldırmazlar, cemaatle kılmanız gerekecek illaki. ve bir arkadaşım* sırf kitap okumuyor ve sigara içerken yakalandı diye evlerden çıkarılmıştır. ev zaten oturanların değil, ortalık malıdır, eşyanızı ulu orta bırakmaya gelmez ve gelen giden çok olur. ha bu kadar olumsuz yanında olumlu yanı ise çok iyi niyetli insanlarla tanışabiliyorsunuz, ama onlarında sayıları gittikçe azalıyor. aslında sistem dediğim gibi güzel düşünülmüş, ama çok kullanılıyor.
not: ben şu an ki durumundan bahsediyorum. beş on yıl önce nasıldı bilemem.
insanların yüzünde hep bi gülümseme vardır. bilmiyorum iç huzurdan mı yoksa samimiyetsiz bir sırıtış mı bu ama bazen öylesine ararsınız ki tebessüm eden bir suratı. işte hiç yoktan iyidir dersiniz. en azından cemaattekiler güler yüzlüydü dersiniz. içimden gelenleri, hissettiklerimi yazıyorum. ne bir cemaat övme ne de sövme hevesi içindeyim.
öğrenci evinde kalıp bulaşık yıkamış olmasına şaşıranları da barındırmış evlerdir. hadi tüm diğer şeyler cemaatle ilgili mevzular olabilir de bulaşık yıkamak niye şakirt olmayanları şaşırtsın bir türlü anlam veremedim. öğrenci evlerinde sürekli bu işe talip bir gönüllü olmazsa bu işler genelde sırayla olur. cemaat evinde abi/abla bu sıradan muaf olablir bunu deseniz anlarım.
- zorla risale neyim okuturlar. başka bir kitap okumak istediğinizde de hocanız/ ablanız ağlar.*
- tesbihata katılmak için zorlarlar.
- namaz kılmadığınız için kötü kötü bakarlar.
- bulaşık yıkatırlar.
- çay ve püskevit ya da çekirdek eşliğinde sohbet ettittirirler*.
ama beni en çok şaşırtan ise, kaldığım odanın duvarlarıydı. daha önce kalmış olanlar, duvara placebo, muse ve daha bir çok rock grubunun ismini kazımış, şarkı sözlerini yazmışlardı.
bi olay daha şaşırttı beni:
kaldığım ev fem dersanesinin hemen karşısındaydı. evin balkonunda sigara içmiştim ve ablalar bana hiç bi şey dememişti. lakin sonraki gün sabah çok sevdiğim tarih hocam "dün balkonda keyif yapıyordun." demişti gülerek. ben de "napıyım dışarı çıkartmıyorlar." diye cevap vermiştim. o da gülmüştü. canım hocam benim.
o hocayla şöyle de bir anım var:
boynumda yusufçuk kolyesi vardı. normalde sıra aralarında hiç gezinmeyen bu hoca, o ders sürekli benim tarafıma geliyordu. ders bitiminde şöyle bir diyalog kurmuştuk:
- lilithin torunu, o boynundaki haç mı?
+ (sert bir tavırla ders verircesine) hayır ama olsa n'olcak ki? sonuçta hepsi peygamberimiz, hepsine saygım sonsuz.
- yok sadece merak ettim, zaten beni ilgilendirmez. istediğin dine inanabilirsin. ben sadece merak ettim.
+ he tamam o zaman.*
beyin yıkama evleri.he bir de kampları var bunların.geçmiş zaman olur ki bir arkadaşım vardı sonradan burda kaldığını öğrendiğim ve evde tv ve net yok demişti vay anasını dedim böyle ev mi olur neden dediğimde ve biraz daha sıkıştırdığımda tek kaldığında nefsine yenik düşüp kötü sitelere girebilme ihtimaline karşı evde net olmadığını söledi ve yuhh artık dedim. ayrıca insanları makrube denilen yemekle kandırıyorlar gel bize yemek yiyelim bak çok güzel eğlenceli zaman geçiriyoruz diye ortaokuldan başlatıyorlar.
allahın isminin zikredildiği birer ibadethanedir. huzurlu günlerin ve güzel bir geleceğin muştusunun sunulduğu nur kaynaklarıdır. gençliğini allahın kutsal adına adayan parlak yüzlü delikanlıların saflar halinde hazreti mehdinin ardı sıra namaza durduğu yerlerdir.
