cem yılmaz'ın yaptığı esprilere gülen insanlara şöyle bir dönünde bakın. gösterilereine giden insanlara şöyle bir dönüp bakınca doğru olan bir önerme olduğu anlaşılacaktır.
fakat birde şahan gökbakar veya komedi dükkanı'na gülen insanlara dönüp bir bakın o zaman onların içler acısı haline gülmek yerine ağlıyacaksınız.
kısmen doğru kısmen yanlış genellemedir. cem yılmaz hakkındaki önerme doğru iken, şahan gökpınar hakkındaki önerme yanlıştır. sanırım "dikkat şahan çıkar
bilir" programı izlenilmemiştir.
insanların zekası, neye ya da kime güldükleri ile ölçülüp genellenebilen basit ve hemen anlaşılır bir olgu değildir (bu kadar kolay olsaydı bilim insanları zekayı tanımlamak için yüzyıllarca uğraşmazdı ki zeka denen kavram hala tanımlanamamaktadır); bu konuda "cem yılmaz a gülebilen insanlar zekidir" şeklinde genellemeye gidilmesi de yanlıştır.
anlamak için düşünmeyi gerektiren espirileri sevmemek kişiyi aptal yapmaz. nam-ı kemal'i ya da nasreddin hoca'yı seçmek kişinin zevkine bağlıdır. ne yani düşünmeyen zeki insanlar yok mu?
