Kahvesini yudumladı. Saate bir daha baktı. Sol elinin serçe parmağı titremeye başladı. Cafenin müziği değişti. Soğumaya başlayan kahvesinden bir yudum daha aldı. son 15 dk. dedi kendi kendine.
15. dk daha geçti, hiç bişey değişmeden. hesap!; dedi, garsona. Ödedi ve çıktı. Hava soğuktu. Kaşkolunu yüzünün yarısını örtecek şekilde kapadı. Ne yapsam diye düşündü 15 saniye kadar. Sonra bir karara varmadan yürümeye başladı kaldırımda.
;taksi!; dedi, sağındaki yola doğru. Bindi arabaya. Ne yaptığını kendide bilmiyor gibi, ya da pek emin olmayan bir ifadeyle gideceği yeri tarif etti taksiciye. Takside arabesk bir müzik çalıyordu. Rahatsız oldu müzikten. Ama kısmasını ya da değiştirmesini istemedi. Rahatsız olduğu onlarca şeyin arasında, hiçbişeydi o şarkı çünkü. Ne yaptığını çok fazla düşünmeden akan yolu izledi.
Yeşil bir apartmanın önünde durdu taksi, parayı ödedi. Apartmanın önünde durdu, hava hafiften kararmaya başlamıştı. Cebinden anahtarları aradı. Buldu. Çıkardı. Merdivenleri çıktı ve kapının önüne geldi. Anahtarları aldı deliğe soktu. Ancak girmedi. Kilit değişmişti. Anahtara baktı, doğru mu diye. Doğruydu. Yanlış olan kendisiydi, orda olmasıydı. Zile basmadı. Döndü ve yürümeye devam etti.
Terk edilişlerin kaçıncısıydı bu acaba diye düşündü...
Bi süre daha celladına aşık olmaya devam edecekti...
Sonra onun öldürmesine izin vermeyip intihar edecekti.
aşığın sonunun ölüm ve dolayısıyla aşık olunan kişininde öldüren yani cellat olduğunun farkında olan insandır. illa ki bir suçlu aranır aşığın ölümünden sorumlu ve illa ki o suçlu hep karşı taraftır. aşığın bile aklına intihar edebilmiş olacağı gelmez nedense.
