allah'a inancım var, cennet'e inancım var ama cehennem çok acımasız.
allah'ın merhameti sonsuz, insan insana acıyorken küçücük bir acı çekmesine kim olursa olsun ister en zalimi olsun allah neden acımasın sonsuz merhamet sahibiyken.
alevler içinde ebediyyen yanmak, dikenli acıtan bitkiler, kaynar sular içmek çok acımasız geliyor bana.
ama cennet hakikat çünkü allah kulunu yarattıysa ona sonsuz güzellikler verir ve her zaman iyilik verir.
Kanun koyucu Rab böyle bir düzen kurmuş kabul etsende etmesende,ha tövbe var, affediliş var, yerine göre cezadan kurtuluş var, günahların sevaba dönüştürülmesi var ama bu cehennemin gerekliliğini ortadan kaldırmaz.
Ben varım. Sizler sadece "Ben" için varsınız. Sadece "Ben"... Şimdi birisi çıkıp karşı çıkabilir; ancak size bu "Ben varım" diyen gerçekte var mı, bilip ispatlamak imkansız. Kudret ne dilerse onu yapar.
Hiç var olduk mu; ki cehennemden korkayım?
Ten içinde hapsolmuş bi' aciz ruhtayım.
Kudret, cevherini niye atsın akıllım ateşe?
Yakacak olsa bular mıydı çirkefe, bu pise?
iman bir bütündür, bazı şeylere inanıp bazılarına inanmamazlık yapamazsın. cehennem fikri elbette ki herkesi ürkütüyor. Ama dünyada yaşanan zulmün cezai karşılığı dünyada yok.
aslında bu kadar ağır bir ceza korkusu bile insanları kötülükten nasıl alıkoymuyor diye düşünmek lazım.
