eşimiz, dostumuz, etrafımızda gördüğümüz insanların ölünce başlarına ne geleceğini bilmek ama bir şey yapamamak. onları uyaramamak. göz göre göre yanacaklarını bilerek öylece durmak. onlara bir şey anlatamamak. atesitler ya da islamın şartlarını yerine getirmeyen insanların yeri cehennem. kuran'da öyle diyor. bunu bile bile hiç bir şey yapamamak çok acıdır. insanları uyandıramamak. geç kalmadan kendine getirememek. insanları görüyorum böyle. cehenneme gidip yanacaksın kendine gel demek istiyorum. ama korkuyorum beni tersleyeceğinden. salak olup ya da beni takmayacağından. insanı çok üzen bir durum bu.
hastalıklı bir tanrı kompleksinin getirdiği hayali bir acizlik duygusudur.
Kimin cennete ya da cehenneme gideceğini anladığını sanmak şeklinde yanılsamalarla başlayan bir ruh hastalığıdır bu. Ondan sonra da onları kurtarmak istersiniz. BAzı seri katillerde de görülen davranış biçimidir.
tabii ki hastalık sözlükte olta atmak şeklinde de vuku bulabilir.
"imanla paranın kimde olduğu belli değildir" diye bir cümle kurmuş atalarımız. peygamberler bile cennete/cehenneme gidecekleri konusunda söz sahibi olamamışlardır. bu yüzden yardım etmek gibi bir derdimiz de olmamalıdır. kişi belki hiçbir dini gereği yerine getirmemiştir ama insanlığa öyle faydalı bir iş yapmıştır ki en "dindarım" geçineninden önce gider belki cennete. bu tamamen allah'a kalmış bir karardır, biz kullara değil!
sonuçta kuran'da her şey yazıyordur. bunu bunu yapmazsan cezalandıralacaksın deniyordur. gerisi fasa fisodur. insanların fikirlerine saygı duymak gerekiyordur. burada bile yardım etmek istediğimiz kişiler size sırtına dönüyor. dalga geçiyor. eğleniyor. sorun da tam olarak budur. az zamanımız kalmıştır. ve bu dünya yalan olandır. asıl dünya için çabalamamız gerekiyordur. ama doğaldır bunun aksini yapmak. bende öyle yapamıyorum. bazen okulu kırıyorum. arkadaşlarla geziyorum. ama yanlış olduğunuda biliyorum.
