ironi yüklü önerme. gerçek bilen, bilmenin sonu olmadığını, öğrendikçe cehaletinin derinliğini farkeder. öğrenme yoluna adanmış hayatın mutluluk getirdiğini bilir.
ama genel olarak bilmek ve farkında olmak ağır sorumluluk yüklediğinden, bildiklerini "yeter" görenlerin, kendi bilgisine sahip olmayanlara üstünlük taslamak için kullandıkları cümle haline gelmiştir.
bilgi sahibi olmanın getirdiği farklıdır. bilgi alındıkça soru işaretleri artar. hayat, gelenek, görenek, inanç ve yönetim yapısı sorgulanır. aklın ve bilginin ışığı altında tarihsel sömürü düzenleri birden apaçık ortaya dökülüverir. yaşamı sorgulayan ve gerçeğe eninde sonunda erişen cesur insan, dayatılan yalanlara mutlak öfke duyar. huzuru kaçar, morali uçar. bu ruhun faziletlenme belirtisidir ki tadı mutlak dünyalara değer.
halbuki insan aklı sorgulamayı gerektirir. dayatılanı sualsiz kabul etmeyi değil.
farkındalık, sorgulamayı ve sonuç çıkarmayı getirir. sonuçlar mutsuzluk doğurabilir. oysa cahil insan düşünme zahmetine girmez, analiz fakiridir ve dolayısıyla mutludur.
