asgari ücretle çalışan ülkemiz babalarının her ay yaşadığı,yaşatıldığı durumdur.
kimi cocuklara 4000 lira harçlık alıyorlar diye başlık açılırken ,521 lira ile maaşla çocuk okutan babanın dramıdır.
Eli nasırlıdır, kaşları çatıktır, sevgisini dışa vuramaz ama pamukdan daha yumuşak bir kalbi vardır. geçmişte çokça bulunabildiği halde gittikçe azalmaktadır bu baba türünün nesli...:(
babamdır. işsiz olduğu dönemde sırf arkadaşımla sinemaya gidip yemek yiyebilmem için cebindeki son parayı vermiştir. tabi ki o para harcanmadan eve geri döndürüldü, o ayrı.
aslında büyütelecek bir şey yok gibi.
veriyoruz valla. hemde öyle saçma sapan şeylere ki sorma gitsin.
ilk miş, sonmuş bakan yok, kapan gidiyor.
şimdi ben baba olarak verdiklerime pek duygulanamadım. hatta hatırlamıyorum bile.
ama babamdan aldıklarımı düşünce içim bi tuhaf oldu.
alla, alla. nası oldu ki bu şimdi.
çok da ilgi çekici değildir. baba dediğinin cebinde kalan en az para 1000 avrodan başlamalıdır nitekim. o kalan 1000 avroyu versin de çocuğuna o zaman görelim babalığı.
baba dağdır, baba kaya dır, baba devrilmez güçtür. bazen üstünde para yoksa bile bir arkadaşından borç alır kızına, oğluna verir. kimi baba da o parayı içkiye kumara verir bu erezyona ugraşmış baba olup aslı papa dır.
