bardakları karıştırmadın degil mi? tabikide karıştırmadım. kaşıgı içinde olan senin, dışında olan senin yanında şekeri olan senin bla bla bla diyerek mala bağlıyan ev sahibidir.
o kadar bardağı hangisi kimindi ve kim nasıl çay istemişti düşünceleriyle taşımaktansa gidip mutfaktan demliği alır gelirsin, ne bardaklar karışır ne de kimin nasıl çay istediğini dert edersin.
tamam hangisi kimindi karıştırdın, o dert değil de...
ayşe teyzenin mi açıktı, mualla hanım'ın mı demliydi. sanırım nuriyanım teyzenin ki fincandaydı.
hayır sorun ne biliyo musunuz.
bardak karışmış, yenisi ile değişir...
fincan yerine ince belli gitmiş, o da dert değil. ince belli ile içiversin. nasılsa bi daha ki çay tazelemede yine karışacak bardaklar ve bu sefer belki fincan denk gelecek.
ama açık çay isteyene demli vermek yok mu, o çok kötü.
öyle bi açıklık ki, kıvıramıyosun da. hatun çay mı içiyo su mu belli olmuyor.
farz edelim ki verdim açık isteyene demli çayı. iki seçenek var;
1.bu çok demli açalım biraz.
tamam başta gurur kırıcı gibi görünse de kadın hakkını arıyo. açık istemişti, söylemese neyse.
2.çayı içer zar zor ve bu şık da kendi çinde ikiye ayrılır;
2a.siz bardağı almaya uzandığınızda eliyle bardağın üstünü kapatarak "tamam canım kendim alırım" der.
2b."bu sefer açık olsun" ama o bu sefer kelimesine öyle bi vurgu yapılır ki, bi dahaki çay servisine not defteri ile katılırsınız.
her eve büyükçe bir termos şart, onu bunu bilmem madem tercihlerinde bu kadar ısrarcısın kendi çayını da kendin al.
