hocamın "bu filmi izleyin, finalde psikolojik yönden incelemenizi isticem" dediği, benimse uykuya yenik düşmem sonucu izleyemeyip tüm sözlükledeki entrylerden psikolojik sonuçlarının çıkarmayı hedeflediğim film.
yıllar önce izlediğimden olsa gerek, bi daha izlemeye gerek duymadım.
ve son olarak
(bkz: final haftası)
yazılmış mıdır bilmiyorum ama ateşi yakabildikten sonra akşam ateşin karşısındaki monolog, hareketler falan adamı gülmekten öldürür. böyle saf bir neşe olamaz. ahahahhaha bak yine aklıma geldi..
''yeaaah!! yeees!! look what i have created!!! i have made fire. i.. have made fire!!!''
şu anda bu şehirde bu kadar imkan içinde yaşayacağıma sevgili wilson la o adada yaşamayı istediğim, böyle bir fikre kapılmama vesile olmuş harika ötesi filmdir. herhalde 2 yıl önce izlemiştim en son ama bir kere izlenilince bir daha unutulamayacak tom hanks şaheserlerinden biridir. wilson başka yaa...
Harika bir hayatta kalma hikayesi. Tom Hanks bunda payı en fazla olan isim. Kesinlikle oynadığını düşünmüyorum, adeta filmi yaşamış. Zaten kendisinden boş işler çıktığını hiç göremedi ya.. Konu olarak iyi ancak kurgu bakımından iyinin de üzerindeydi. En güzel uçak düşüş sahnelerinden birini barındırıyor içerisinde. Çünkü insana uçaktaymış hissi aşılanmış. O sahneleri özellikle beğendim ve ilgimi çekti doğrusu. Senaryonun geneli tek kişiyle geçiyor ama konu sığ kalmamış. insanın yalnızlık psikolojisini de ele alarak iyi bir yapım olmuş.
Ada hayatı en yalın diliyle ve sadeliğiyle anlatılmış. Abartılmamış, nasıl olması gerekiyorsa öyle. Zaten Tom Hanks faktöründen bahsetmiştik. Yaptığı her hareket ve hayatta kalma çabası her insan için geçerli. Sıradanlığın üzerinde bir oyunculuk. Ada yaşamının verdiği ızdırap, arkasında bıraktığı kişilere özlem vs. her şeyiyle bir kişinin üzerine yoğunlaşan bir yapım. Bocalamamışlar, iyi kurgusu sayesinde.
Filmin sonuç kısmında her insanın haline şükretmesi gerektiği mesajı veriliyor. Karısı buzdolabını açtığında onun istediği sütten olmadığını belirtiyor. Chuck diyor ki; ''Önemli değil.'' Çünkü öyle şeylere alıştı ki artık ne yediği, ne çeşit yediği önemli değil onun için. Yesin de, önemli olan bu. Aslında hepimiz böyle bir adada kalmalıyız. Çünkü tam olarak şükretmeyi öyle öğrenebiliriz.
--spoiler--
kurtulduğu zaman evinde verilen ziyafetten sonra çakmağı eline alması ve manalı şekilde bakması ile izleyicide hoş bir gülümseme bırakan film.
--spoiler--
tom hanks'in döktürmekle kalmadığı adeta yardırdığı film.
Tom Hanks' in son baba filmidir. Gerçekten çok hoş bir filmdir. Tek kişilik dev kadro denen bir yapımdır benim için. Filmi ilk izlediğimde çok etkilenmiştim bu yüzden çoğu site ve forumda castaway nickini almışımdır.
eğer tekrar başlamak zorunda kalsaydınız, nerede başlardınız? sorusunu sorduran film. filmin başında bu zorundalık çok büyük bir külfet gibi de gelse, filmin sonunda chuck karekterinin o hayata özlem duyduğunu düşünüyorum. film toplumdaki yozlaşmalara iyi göndermelerde bulunmuştur.
filmi izleyeli uzun zaman oldu, ama halen sahnelerinin çoğu aklımdadır, beni derinden etkilemiştir.
--spoiler--
chuck'ın ateşi buluşundan sonraki sevinci,
wilson'la yaptıkları kavga, wilson'ın ölümü (altı üstü bir toptu deyip geçmeyin filmde en fazla yürekleri burkan sahne wilson'ın okyanusta kayboluşudur.)
dişini çekiş sahnesi de olabildiğine kötüydü. filmin tek mantık hatası da o sahnede yatmaktadır, bu adam iltihaplı bir dişi çekiyor da nasıl ölmüyor?
zaten filmin yaşattığı görsel şölenden bahsetmiyorum.
bir de kelly'e kızanlar var da napsın kadın, chuck gitmiş 4 yıl ortadan yok, seni kalbime gömdüm demiştir. ki unutamadığını da filmin sonunda anlayabilmekteyiz.
--spoiler--
tom hanks coşmuşturmuş ve ne kadar kaliteli bir oyuncu olduğunu film için yapmış olduğu fedakarlıklarla kanıtlamıştır.
izlemeyenlere dipnot: halen geç kalmış sayılmazsınız.
hindistan cevizini kesip delmek için kullandığı siyah taşlar, kırıldığında keskin kenarlı taşlara bölünebildiği için taş bilimi uzmanlarının araştırmaları ile özellikle filme alınmıştır. tom hanks'in adada geçirdiği süre boyunca kesinlikle fon müziği kullanılmamıştır. ta ki sal ile adadan ayrıldığı, adanın 4 yıl sonra ilk kez karşıdan gözüktüğü sahneye kadar... adanın bir gözüküp bir kaybolduğu o sahne de zaten final...
gizemli kanatları ve kanat heykellerini yapan filmin karizmatik kadın oyuncusu da lari white'dır. country tarzında söylediği şarkıları ve albümü vardır.
en çarpıcı sahnesi adadan ayrılış kısmı, bazen nefret ettiğiniz bir yer bile veda anında özlenebilir hale dönüşebilir. uzun süreli bağlı kalınan her şeyin hiç sevmesek de dokularımıza kadar işlediğini görebiliriz. alışkanlıklar farklı tiplere girerek hayatımızda önemli rollere bürünebilirler. konuyu başka yere bağlanmadan susayım ben.
en çarpıcı sahnesi, tekmeleyerek uzağa attığı Wilson un koşarak peşinden gitmesi ve en yakın arkadaşını üzdüğü için ondan özür dilemesidir. bir diğeri ise adadan kurtulduktan sonra verilen yemekte çakmakla yaptığı hareketlerden sonra içinden " vay amk adadayken ne kadar uğraştım be ateş yakmak için, teknolojinin gözünü seveyim lan" diye geçirdiği sahnedir.
bu filmi izledikten sonra elimizdeki bir kibrit çöpünün bile insanlık için ne kadar gerekli ne kadar değerli
bir şey olduğunu biraz daha iyi anlıyorsun;
ve hayat bitti denilen yerden tekrar başlayabiliyor.
o yelken yapılan uçak parçası, tam bir yaşam piyangosu.
