bir anda hayatı sorgulama hissi doğuran, keşke duyulmasaymış denilen bir kezban tarafından sarfedilen cümle.
olay ise; bir yazarın imza gününde gerçekleşmiştir. sırada beklerken önümde iki adet üniversite öğrencisi kız vardı. döndü ve elindeki kitabı göğsüne koyarak o cümleyi sarfetti.
ne denir ki buna, en ağır küfürleri etsen de bir çözüm olmaz. tanrı affetsin.
