birkaç yıl önce amerikada çocuğu havuza düşüp boğulma tehlikesiyle yüzleşirken bunu sosyal ağda paylaşan bir anneyi izlediğimi hatırlıyorum.
bu embesilin babası gerçekten kalp krizi mi geçiriyor yoksa ilgi çekmek için mi paylaşıyor bunu bilmiyorum. açıkçası sikimde de değil.
sikimde olan, beni korkutan; bu tip gerizekalıların yarın bir gün çocuklarımın karşısına öğretmen, kantinci, gişe görevlisi, kapıcı, komutan, ot, bok olarak çıkacak olması.
yaşım 30 ama "ğlke nereye gidiyor amına koyim" diyebilecek kadar yaşlı hissediyorum kendimi. o derece boktan bir durumdayız. bunların sarf ettiği oksijenin, tükettikleri dünya nimetlerinin derdine düşmeyi bıraktım bile.
Vay amina koyayim dedirten. Lan sikerim insanlar olarak gidisatimiz cok kotu amima koyim sirf begenilmesi icin rant saglasin diye dikkat cekebilecek herseyi yazmak, herseyi "sanal" da bir goze batma araci olarak kullamak. Insanliktan cikiyoruz farkinda degiliz amk. Babasi annesi ölüyor mezarinin basinda selfie cekiyorlar amina koyayim duygusuzlastik iyice.
