anneye söylenebilecek en samimi sözcük. anne küstüğü zaman yaşananların ardından söylenen, gönlü almaya yarayan söz öbeği.
annenin gene küsmeye çalışması ama beceremediği bir gün. daha bir gece öncesinde bağırtı çağırtı kapı çarpmalar bilmem neler sanki gerçekten bi şey varmış gibi, sonra sabah bi uyan bak yine erkenden kalkmış anne, hazırlamış kahvaltıyı. surat tabii beş karış; ama bir yandan da yumurtanı yiyip yemediğini kontrol ediyor gözünün kenarıyla. çıkarken dayanamazsın şımarıp öpmeye kalkarsın ama ne mümkün, yüz vermez kesinlikle, "git hadi yürü git başımdan" deyip tersler. "aman anne yaeeff" dersin çıkar gidersin, bu sefer de o dayanamaz peşinden bağırır: "o mont ne giymiş yine incecik kabanını giysene a benim şapşal oğlum". yok işte beceremiyor, napcan? "canım annem" der sarılırsın.
mt'nin vefat eden annesine ithaf ettiği akıl almaz şarkısı. eşsiz sözleri bir tarafa arkada çalan fon müzik insan içini acıtan cinsten. buyrun:
Hak ettiğin yerdesin , mekanın cennetim
Sen benimsin , ben meleğin
Yalnızlığa derman gözlerimden akan yüreğimde inan ki seni
Bir de gönlüm ağlasın şimdi
Gözlerini yum , sus kulaklarını aç da dinle
Bir masaldı yaşadığım
Kendimi zambakların altında hayat cennetlerinde sandığım
Çiçeklerine sarıldığım baharlarda
Canım annemin gül kokan kucağında yaşadığım
Kahramanı küçük elleri maket gemiler yapan
Göz yaşlarında yüzdürüp
Şeker yanaklarından altın güneşlerini topladığım canım annem
Sen benim bitanem deyip gözlerimi öper
Geceleri seçerdin şiirlerimi dinlemek için
Yüreğinden meltemler geçerken yüzüme üflerdin nefesini
Sözlerini nameler süzerken gönlüme salardın neşeleri
Melek olup geldiğin günleri
Masallarını dinlediğim geceleri
Kucağına alışın beni
Boş sayfalara çizdiğin mutluluğun resmini
Bu hayatı bana cenneti,dişini,seni ne çok sevişimi
Beni bu dünyada anlayan tek kişi
Canım annem,bitanem
Sen gideli bu yürekten 6 koca sene geçti
Hak ettiğin yerdesin , mekanın cennetim
Sen benimsin , ben meleğin
Yalnızlığa derman gözlerimden akan yüreğimde inan ki seni
5 yaşındaydı hayat ve incir ağaçlarının tepelerindeydim
Gözlerinde uçurtmalar uçurur,manilerini dinlerdim sabırsızca her gece
Koca bir canavar sanırdım kendimi deniz kenarlarında bana kıyıdan el sallayan elma şekeri yanaklarını görünce
Koş derdim , hiç durma , gönlüne sarıl
Uç derdim hiç bakma
Semaya katıl ve asıl anlımdan öpüp beni rüyalara teslim ederken
Nasıl da bilirdin uyumadığımı
Uyuyor gibi yapıp seni aldattığımı
Nasıl geçti bak kaç sene ilk baharlarında ömrün
Ekmek arası peynirle beni okula ilk getirişindi hayat dediğim
8 yaşında olmuştu canavar ve bu hayat dramasında rolümü ezberleyemeden sahne aldığım yalnızlıktı okul ve çocuklukta
Hak ettiğin yerdesin , mekanın cennetim
Sen benimsin , ben meleğin
Yalnızlığa derman gözlerimden akan yüreğimde inan ki seni
Aksın şimdi bırak gözlerim mısralarıma ve puslu her hatırada gülsem değmezdi ağlamaya
Okşa yine saçlarımı
Beni böyle bu dünyada savaşın tam ortasında bırakıp giderken
Biliyordum anne bir gün geleceğini
Sana dokunamasamda , senin melek olup alnımdan öpeceğini
Düşerken uçurumlarına girdapların beni elimden tutup çekeceğini
Dizine yatırıp yanaklarımı seveceğini
Kahramanları sen olan masallarımı bana anlatıp güleceğini
Meltem olup eseceğine
Ve beni hep seveceğini
Ve beni hep seveceğini
Ve seni hep seveceğime
Kalbimde eseceğini
Nefesini her sonbahar içime çekip
Seni canımdan çok seveceğimi
Kışın bizi Okul'a giderken kat kat giydirdi artık yürümekte zorluk çekerdik. Okul' a gidene kadar terden 1-2 kilo verirdik herhalde, arkadaşlarımız; malum şakalarını kaldırmak zorunda kaldığımızı bilsede, onun için çocuğunun sağlığı önemlidir. annelerimiz, bizi düşünmekten kendine vakit ayıramayan canım annem.
Kumandayı düşürdüğünde ' kumanda düzgün dursana ' diye kendi kendine konuşan, okey oynarken attığı taşı aldığımda ' ne alıyosun ya' diyen canımdan çok sevdiğim insan. Ölürüm be.
işte dizinin genel hikayesi: Zeynep annesine çok düşkün masum güzel bir kızdır. Bir gün annesi Cemre kaza geçirir ve ölür. Zeynep üzülmesin diye ona annesinin öldüğünü söyleyemezler. Çünkü doğuştan kalbi delik olan Zeynep bu üzüntüyü kaldıramayacak kadar hasta bir kalbe sahiptir. Zeynep’in annesi ölürken öyle bir iftiraya uğrar ki, bu iftiralara inanan kocası Murat, taparcasına sevdiği eşinden şimdi deli gibi nefret etmektedir.
Murat’ın annesi oğlunu, hep evlenmesini arzuladığı Melek ile evlendirmek için şimdi uygun şartlara sahiptir. Zeynep annesinin öldüğünü öğrendiği gece babasının Melek ile evlendirilmek istediğini de öğrenir ve kriz geçirir. Zeynep’in kalbi durmak üzereyken, bir mucize gerçekleşir. Zeynep’in karşısında annesine ikizi kadar benzeyen Nazlı çıkar. Son anda Zeynep’in hayatı kurtulmuştur ve ona anne diye sarılır.
Murat şimdi kızı için, nefret ettiği eşine tıpatıp benzeyen Nazlı’ya, Zeynep kalp ameliyatı olana kadar kiralık annesi olmasını teklif eder. Nazlı ve Cemre’nin ikizi olduğunu, Nazlı dahil kimse bilmemektedir. Fakat kader onu bu hakikati öğensin diye oraya göndermiştir.
