tanı için yeterli araştırma yapılmaması sonucu önyargıyla ortaya atılmış düşüncedir. düşüncemememiye mi desek ya da? üstüne basarak söylüyorum kendini ateist diye tanımlamayan kaç gerçek ateist tanıdın? cevap: tırt. kısacası sen gecenin bi yarısı başkalarının can havliyle nasıl tepkiler vereceğini düşüneceğine ateizmin ne olduğunu öğren. öğren ki yöre insanlansın. ya da sittir et öğrenipte napcaksın pirincin taşını filan ayıklarsın sonra; uzun iş di mi?
öylesini görmedim ama şunu yaşadım;
Yer maslak filan, bir arkadaş düğününde tanışmış insanlar bir şekilde arabalara dağıtılıyorlar ki herhangi bir merkezde inip evlerine dönsünler.
bidiğim otomobili bir bayan kullanıyor,yanında kafası bir milyon olmuş bir erkek,ben ve iki hanım ise arkadayız.
Öndeki alkollü arkadaş gereksiz bir laf edince yanımdaki orta yaşı biraz geçkin ablayla aralarında şu diyalog geçti;
-aaa öyle söylemeyin beyefendi allahın gücüne gider..
-ne allahı bayan ben ateistim.
-yaa öylemi hadi allah kabul etsin.
-sağolun allah razı olsun.
Mesela kahvede oturan bir grup erkek vardır ve o esnada da alımlı bir kadın geçer yoldan. içlerinden birisi de aynen şöyle der: ''Vay anam vay!''
---
işbu eylemden çıkarılacak ders şu mudur? Yoldan geçen kadın, o adamın anasıdır...
her ne kadar sözde desek de, geneli müslüman olduğu kabul edilen bir ülkede yaşıyoruz. yetişme tarzından ve çevreden dolayı oluşan ağız alışkanlığı sonucu gayet normal bir şekilde korktuğumuz, sevindiğimiz, şaşırdığımız zamanlarda "allah" dememiz normaldir. tv'de duyarsın, etrafta görürsün sen de söylemeye başlarsın. bu artık bi "ünlem" gibi bir şey olmuştur tıpkı "eyvah" gibi. kalıplaşmıştır, ağzımıza yapışmıştır. ne de olsa çocuk yaşta sağlıklı düşünme yetisine sahip olamadığımızdan inançlarımızı o yaştan belirleme gibi bir durum söz konusu değildir; ama gelin görün ki komikliğin sınırları an itibariyle uludağ sözlük yazarları tarafından çizilmektedir. neden? çünkü uğraşacak daha kayda değer işleri yoktur.
