ağız alışkanlığıdır.
amerikalı yahudilerin %90'ının ani olaylara tepki verirken "jesus christ!" demesi çelişki midir? aslında hristiyandırlar da, yahudi modunda mı takılıyorlardır?
çelişki gibi gösterilmeye çalışılsa da kesinlikle değildir.günlük hayatta allah kelimesi o kadar çok kullanılmaktadır ki, ateist de olsa herkes bu tepkiyi verir.ateistin canı da candır ve yanınca elbette refleks olarak söyleyebilir yoksa 'ahh!süleyman dayı... ya da offff manav kazım ' demesi çok daha garip değil midir?
herkes bir günlüğüne allah kelimesini kullanmadan yaşamaya çalışırsa o zaman daha net anlaşılacak durum. ben başladım mesela bir gün dayanırım inşallah. hay allah ağzımdan kaçtı. neyse beceremeyeceğim allahaısmarladık.
"allah" kelimesinin günlük hayatımızın herhangi bir anında, "kutsallık atfedilen tanrı" manasının dışında da bir ünlem olarak kullanılmasıyla ilgili bir dil alışkanlığına sahip ateisttir. şaşırınca "allah allaaah", kızınca yine farklı bir tonda "allah allaaah!", korkunca "eyvah" tonunda "allaaaah" diyen adam-kadın-bok-püsür ne varsa işte. *
her ne kadar sözde desek de, geneli müslüman olduğu kabul edilen bir ülkede yaşıyoruz. yetişme tarzından ve çevreden dolayı oluşan ağız alışkanlığı sonucu gayet normal bir şekilde korktuğumuz, sevindiğimiz, şaşırdığımız zamanlarda "allah" dememiz normaldir. tv'de duyarsın, etrafta görürsün sen de söylemeye başlarsın. bu artık bi "ünlem" gibi bir şey olmuştur tıpkı "eyvah" gibi. kalıplaşmıştır, ağzımıza yapışmıştır. ne de olsa çocuk yaşta sağlıklı düşünme yetisine sahip olamadığımızdan inançlarımızı o yaştan belirleme gibi bir durum söz konusu değildir; ama gelin görün ki komikliğin sınırları an itibariyle uludağ sözlük yazarları tarafından çizilmektedir. neden? çünkü uğraşacak daha kayda değer işleri yoktur.
