sevdiğim kadınla (onun ısrarıyla) (bkz: my sassy girl) filmini izlerken denk gelmiştim ilk. insanın içine işlenen bir müzikti ve biz ahenkle o notalarla savruluyor gibiydik. O koltukta büyüdükçe büyüdük, küçüldükçe küçüldük. Seneler geçmesine rağmen her dinleyişimde bambaşka duygulara giden yollar üretiyor, her seferinde. Öyle güzel, öyle naif. Eski sevgiliye de selamlar olsun. Hayatımda bıraktığın bu güzel melodi için.
1600'lü yıllarda bestelenip hala dinlenen, yüzlerce cover'ı olan bir johann pachelbel eseri. canon'u canon yapansa, hertürlü duyguya hitap etmesi, heycanlıyken gaza getirir, hüzünlüyken içini parçalar.
1990'lardaki şarkıların çoğu unutuldu fakat bu beste 400 yıl geçmesine rağmen her nota defterinde hala mevcuttur.
