ilk albümü değil, ikincisidir. ilkinde ağlama dayanamam diye bir şarkısı vardı. sesi fena değildir ama artık geçmişteki vukuatına benzerleriyle gündeme gelmese iyi olur.
lan bu herif taksici değil miydi? hani taksisinin başına geçip yaptığı roportajda: "abi benim artık medya ile sahne ile işim olmaz, ekmek davasındayım ben" dememiş miydi? şimdi yine mi hortladı bu?
ama pardon bu caner. bir ara türkiye'deki gerizekalı çoğunluğun elzem derdi, evlilik olayının kumpaslı aktörlerinden biri olduğunu unutmuşsum, herşeyi beklemek lazım. neyse; gel caner'im gel (iskender büyük ses tonu ile okunmalı bu kısım). gel, bu halk seni bağrına basar gene. kafanda bir kaç cam kupa daha parçala kasetim satmadı diye, git köprüde üzerine benzin dök, ajadarın keline şaplak atarak bir mühür de sen vur. "olamadı böhüüüü tülin..." diye limon fşıktırılıp ağlak hava verilmiş kenafir gözlerinle kameraların zoomlarına karşılık ver, tülin'i "çok seviyordum" de.
beğenileri bu kadar düşük, kalitesiz işleri halktan kopup gelmiş samimi şeyler sanan mankafalardan oluşan bayağı büyük bir kesim tarafından dinlenir de.
kolbastı denen bir zırvalıkla deli gibi zıplayan, sözümona eğlenen kriz mağduru cefakar halkım! "kulağıma ne güzel gelirse dinlerim" diye diye müzik denen sanat dalını serdar ortaç gibi insanlara emanet eden köylü kafalı şehirliler! size sesleniyorum! neyse... vazgeçtim ne haliniz varsa görün.
caner de para kazansın. biz sürünelim, bari onlar yaşasın ha? doğru valla.
eddie vedder şöyle diyor size toplumun öğeleri; society, you are crazy breed, i hope you not lonely without me. aynen.
