etrafında insan namına birşey olmayan insanları kıskandıran yazar bütünü. seviyosam derim mnskym, tatlişte derim, canişte derim, yarrağımda derim. pek bu şekilde hitap kullanmasam da, kullanan eğer içten ve samimiyse yargılamam. ayrıca benim dostumun bana nasıl hitap ettiği hiç kimsenin karışabileceği bir şey değil. sikim hıyar diyene tuzla koşan abla ve abiler inanın çok boksunuz.ha çok istiyosan sanada yarrağam derim üzülme. hadi şimdi siktirgit can parçam.
canciş, kankiş, tatlış yazar olmak; bu şekilde sıfatlandırılmaktan gocunmayacagım durumdur.
bu durum bir kutuplaşma, gruplaşma ya da benzeri bişey değildir. zira sözlük ismimden de anlaşılacağı üzere isyan söz konusu ise bu isyan alayına gider.
muhalif olunası bir durum mevcutsa bu sıfatlandırma buna bir engel teşkil etmez ki böyle olmasa zaten ben olmam.
yani kendim olmam, yani alayinaisyan olmaz.
ve diğer yazarlarda böyle yapacak olsa , yani bir duruşları olmasa zaten kankiş, tatlış, canciş olmaz değil mi sözlük?
sözlük senin işin gücün vardır, ben cevap vereyim hemen kendi soruma: evet, olmaz..
kimsenin adına konuşmak diye bir derdim yok açıkçası.
benim düşüncem bu sözlük.
şöyle bi baktım da, fikri olmadan zikri olmayan pek kimse göremedim bu kategoride.
belki de bundandır bu sıfata ermiş yazarların bunu ne gereğinden fazla büyütüp 'vay ben ne olmuşum' dememeleri, ne de ucuz görüp küçümsememeleri.
velhasıl kelam, ne gocunurum, ne sevnirim, ne yerinirim, ne gerinirim.
benim düşüncem bellidir, duruşum bellidir.
adı üstünde alayinaisyan.
neden bu kadar düşman olunduğunu anlamadığım yazarlar bunlar.. gerçi anlıyorum arkadaki psikolojiyi az çok da, bu psikoloji nasıl oluşuyor onu anlamıyorum..
ben bu tasvir edilen türün içine girdiğimi sanmıyorum, msn düzeyinde bile çok az sözlükçüyle konuşmam var.. ama ben herhangi bir yazarın nickinin devamlı sol framede olmasından ve bunu sağlayan entrylerin de yazarın arkadaşlarının tarafından yazılmış olmasından, hatta ve hatta bu entrylerin bomboş yazılar olmasından zerre rahatsızlık duymuyorum.. duyan da istiyorsa ilgili başlığı tıklamayarak rahatsızlığını çözebilecekken niye böyle kin kusuyor, o garibime gidiyor işte..
sözlük her ne kadar kabul edilmese de bilgi alma/verme yeri olduğu kadar bir eğlence/vakit geçirme yeri, bir o kadar da arkadaş/sevgili bulma yeri, bir nevi sosyal networktür.. dileyen istediği gibi sosyalleşsin, istiyorsa sevgili bulsun sevişsin size ve bize ne bunu anlamıyorum ben.. neden hemen canciş yazar diye başlıklar düzülüyor? bırak canciş olsun, sen olma istemiyorsan..
ha dersiniz ki bazı yazarlar var buradaki tek varlıkları bu salak saçma nick altı entryleriyle.. sözlüğe bir şey katmıyorlar.. o zaman ben de derim ki size; ''bu yazarların size göre boşluklarından dem vurarak onları azarlayan ve sayıları neredeyse bu yazarların yazdıkları nick altı entryler kadar olan eleştiri yazılarınız bu sözlüğe sizin sözlükten bekledikleriniz arasından ne katıyor?''
bırak adam iyi vakit geçiriyorsa burda öyle yazsın amına koyim.. sen de uzaktan dalganı geç en fazla.. her derdimiz bitti, sözlükteki her başlıktan ilim irfan mizah fışkırıyor da nick altı entrylerinin samimiyetsizliği kaldı..
hayır bir de bu ilk kurşunu atan adamın eski nick altını bilmesem.. neyse..
hem bunlar öyle böyle değil, fotoselli hepsi. birine birşey dendiği zaman, ötekilere hemen bir titreme geliyor, akıyor ortama ocaktan kavgaya çağrılmış geviş getirenler gibi.
canciş kankiş tatliş olma sebebi ancak ve ancak şudur ki; herhangi bir başlığa entrynizi girdikten sonra sizden önce yazılanlara baktığınızda illaki cancişlerinizden birinin entry sini görürsünüz. o yüzden güzeldir canciş olmak vs.
dostluğun, arkadaşlığın, yardım severliğin ne olduğunu bilen yazarlardır. ayrıca kimse kimseye yalandan, içinden gelmeden, canım-tatlım-kankam demez. en azından ben hayatta demem...
kalıplarda yüzme öğrenen yazarların, algı yollarındaki en büyük tıkanıklıktır.
elbette ki ciş'li, kiş'li hiç bir niteleme insanın gerçek anlamda sevdiği, saygı duyduğu kimseye yakıştıracağı birşey değildir. ama yılmadan, yorulmadan anlatmak boyunda borç...
"sanal alemde arkadaşlık" tandanslı onlarca şey söylersin. ki bu gayet normal... sokakta etek giyen bir kız görünce "or.spu" demek kadar normal toplumumuzda, o derece. veya her sakallıyı deden sanman kadar normal. ama nerede kaldı ezber bozan o büyük sözlük yazarları... işlerine mi gelmedi yoksa bu ezberin bozulması.
kaldı ki el akıl, el fikir... iş yerinden bir arkadaşımı gördüm bu sabah. uykumu alamamış olmanın getirdiği suratsızlıkla günaydın dedim. oralı bile değildi ki "sana da" demesi güç, bela oldu. ihtiyacım mı vardı? hayır. sonra yukarı çıkıp işime bakıyordum geldi bütün yapmacıklığı ile hal, hatır etti. ki farkında bile değildim "nedir mesele" derken. izin günüm, işine yarayacak bir günmüş de "değiştirelim mi" dedi...
peki dedim. daha fazla görmek istemiyordum sahte gülüşünü... verdim cumartesi günümü, aldım bir perşembe. ama kısa süreli görmem dahi yetmişti o türden bir sıcaklığı. sonra haftasonu samimi bir arkadaşla oturup da uzun uzun konuştuklarımız geldi aklıma ki gene sözlük sayesinde tanıdığım bir kardeşimi aramayı unutmuştum. telefonuma sarıldım, aradım ve bunlarla erittim sabah suratsızlığımı.
sonra akşam oldu, mesai bitti, eve geldim... şimdi gene aklıma geldi ve düşündüm. haklı çocuklar, zira hayatın gerçeklerinden habersiz yaşamak onların tercihi değil. çocukken biz de ciş ve cik ekleri ile tiye alırdık işimize gelmeyen ne varsa. zamanla görecek, yaşayacak ve öğrenecekler. benim ümidim var...
