can çıkana kadar sevmek eski zamanlarda kalmış bir gerçekliktir. bu gerçeklik ile birlikte, ilk görüşte aşk, sevilen yarin ardından uzun süre koşmak, bir ömür sevmek, tek amacı evlenmek olmak, yari mutsuz edicek herşeyden sakınmak ve o derece düşünceli, nazik ve kibar olmak, bunun yanı sıra aşkın getirdiği içten içe bir kıskançlık... bunlarda eskide kaldı tıpkı can çıkana kadar sevmenin eskilerde kalışı gibi.
elbiseler çıkana kadar sevmek eyilimi ise bizzat içinde yaşadığımız günün gerçeği ne yazıkki. artık sevilen yarin peşinden koşulmuyor, kendi kaybeder olm diyip salıveriliyor yar, ilk görüşte aşk diye birşey de kalmadı zaten, ilk görüşte kalp kıpraşmıyor artık, kıpraşan organlar farklılaştı, şehvet aşkı yeniyor. tek amaç evlenmek değil, yatağa atmak oldu, attı mı hevesini aldı demektir zaten. sonra araki bulasın sevdiceğini... ne biçim bir dönemde yaşadığımızı sorgulamak istiyorum bazen. neyseki sonra hemen vazgeçiyorum.
