türkçe karakter kullanamamanında bize yapmış oldugu iyilikle olaya giriş yapayım.
part-1 : felç olan anneannem ve ona bakmakta olan teyzemlere kafayı takan ruh hastası bir alt komşuları var. yere çatal bile düşse aşşağadan yukarı vurup huzursuzluk yaratıyorlarmış. -ki teyzem hayatta ses yapmayacak bir insandır- bu kakavan, cadaloz kadın birgün teyzemin önüne kesip ağır hakaretlerde bulunmuş. zaten işe gelip giden ve birde anneannemin hastalıgıyla uğraşan teyzem hiçbirşey demeden susmuş. 1 hafta sonra sıf gıcıklık olsun diye polisleri çağırmışlar akılları sıra suç üstü yakalayacaklar.
dedeminde vefat ettigini, onlara sahip çıkacak kimsenin olmadıgını düşününce istanbul'dan kalkıp ankara'ya gidip ağızlarına sıçtıktan sonra gönül istanbul'a gelmek geliyor içimden de neyse..
part-2 : 1 haftadır yapacagım yapacagım dedigim bir iş var ve hala yapamadım felaket canım sıkılıyor.
sürekli eylem halinde olmak!bu, su günlerde cok canimi sıkıyo. durmak istiyorum sadece durmak,uyanirken yapmam gerekenlerin listeler halinde beynimden akmasını durdurmak, eylem olarak sadece yercekimine karsi olmak istiyorum.hayat canimi sikiyo, hayat degil de olmasi gerekenler daha cok canimi sikan.
fazla sıkılmanın sonucu olarak
(bkz: mutsuzluk)
