Maalesef benimdir. Ne zaman mutlu birkac gun gecirsem akabinde hemen bir durgunluk, egleniyorum ama neden egleniyorum idraki, sacma sapan bir ruh hali geliyor.
Daha kucukken de sinavlardan dusuk aldigimda eglenmeye hakkim yok benim deyip televizyon filan izlemezdim.
Tovbe est.
Bir yazar bir yazara hadi gel beraber sıkılalım demiş. Sonra bir yazar bir yazara hayır demiş. Sonra bir yazar bir yazara tamam o zaman ben bir yazar olarak sıkılırım demiş.
Benim o. Demin uyandım. Uyurken arayanlara geri döndüm ama açan olmadı. Yine yalnız kaldık. Çayımı için dışarı çıkıp yorulup dinlenen dedeler gibi otururum bi bankta.
