telefonu açmamakla bitmiyor ki instagramdan beğeni takip falan yapamazsın o sırada, paylaşım yapamazsın interneti açsan ola ki wahatsapp tan bi şey yazdıysa çift tik olur falan diye onu da yapamazsın. açmamanın açtığı dert daha fazla. hem açmayıp hem bunları yapacak kadar yüzsüz de değilim ama açmam.
Zaten arayan soranım yok derdi olan whatsapp'dan yazıyor, bazen işim oluyor, bazen dizi izliyorum yapacağım zaten 40-50 dklık keyif sonra geri dönüyorum.
Sizin nasıl her istediğinizde arama hakkınız varsa benim de açmama hakkım var.
Aradığımda, çok acil bir durum yoksa en fazla 3 kez çaldırırım. Açılmadığında da, karşı tarafa samimiyetimiz çerçevesinde niçin aradığımı kısaca yazıp mesaj atarım. Lüzumu Halinde imkanı olduğunda yahut canı istediğinde döner zaten. Telefon adabı bunu gerektirir.
Aynı şekilde arandığımda da bunu beklerim. Açmadıysam mesaj atılsın ki niye arandığımı bileyim. Aklım kalmasın. Ona göre arayayım ya da mesajla meseleyi çözeyim. Yahut önemli bir mevzu değilse Canım isterse, istediğim bir vakit arayayım.
Açmak zorunda mıyım?
Değilim.
Açmak zorunda mısın?
Değilsin.
Kimin aradığında gore değişir durum. Ben deliriyorum boyle durumlarda. Ev telefonu caliyor benim durumum musait degil aç diyorum acmiyor adam. Ulan bizim ev telefonu artik sadece onemli zamanlarda kullanilan bir iletişim aracı. sadece bir adet akraba ve aile bireyleri arıyor artik. Ikisi evdeyse ya anandir ya babandir. Acmiyorum keyfimin kahyasi misin ne demek? Ya bir yerde bir şey olmuş olsa. Bencilliktir, sorumsuzlukdur efendim bu kadar.
