belirtmeliyim ki film olarak güzel . işlenen konu aşk tabi. guantanamo gibi ağır bir realiteyi, iplik yerine aşk kullanarak işlemekte akıllıca. bu demokrasi fetişisti amerikanın güzel, hisli, dokunaklı, anlayabilen bir kadına dönüştürme çabası aslında.
kristen stewart'ı en başarılı bulduğum film. nasıl jodie foster belirli bir oyuncu profilini takip ediyorsa stewart da bu profilden yoluna devam etmeli.
açıkcası bu tür filmleri sevmem, amerikanın temize çıkma amaçlı saçmalıkları olduğu için, zaman ayırmam. fakat iki farklı insanın 1 sene içindeki diyalogları ve çarpıcı iki sahnesi yüzünden filmi beğendim.
--spoiler--
sondaki "snape iyi mi bilmiyorum ama sen öylesin" notu gülümsetirken, amy nin ağlaması içime oturdu. zaten film boyu kristen in gösterdiği tek iyi performans o gözyaşıydı, onun dışında ölü balık gibiydi. bir de amy aliyi sağ göremeyeceğinden korktuğu için, kapıları dolaşıp alinin kapısında durup hızlıca nefes alır, ağlamamak için zor tutar kendini. kristenin oyunculuğu adına gördüğüm güzel bir gelişmeydi.
ikinci etkileyici sahne, alinin kendini öldürecek iken, amy sayesinde vazgeçmesi oldu. o bıçağı verirken, amy alinin elini tutuyor ve ali ağlıyor. bu sahnede çok duygulandım, peyman moaadi nin oyunculuğu filmdeki en harika şeydi. biraz daha konuşsun diye merakla izledim. bu adamın gözlerinde bir şey var, artık kaş göz yapısından mı, yoksa gerçekci oyunculuğundan mıdır nedir çok etkileyici bakıyor.
--spoiler--
geneli iki kişinin diyaloğu üzerine kurulu olsa da akıcı ve başarılıydı, izlemenizi tavsiye ederim.
