bir defa, hiç kimse yok iken, camiye gidip, bir köşede oturup dua etmiştim. kendi gerçeğim ile sohbet etmiş ve kendimi hissetmiştim. siz müslümanlar yok iken camide bulunmak benim için keyifliydi.
şimdi, bunu hatırlayınca, bir kez daha emin oldum: benim nefretim size; siz müslümanlara, kızgınlığım aptalca yaşamınıza, kinim kötücüllüğünüze. yoksa sizin gerçeğiniz ile bir derdim yok, zira ona ben de inanıyorum.
Güzel bir şeydir. Yazarın sevmediği insanlar islamın ahlaki değerlerini tam olarak özümseyememiş müslümanlardır. Allah herkese akıl fikir versin diyorum.
küçüklüğüm de dahil şu zamana kadar hiç gerçekleştirmediğim şey. havra ve kiliseye sonradan gittim ama. özellikle kiliseler iç ve dış mimarisi bakımdan ilgimi çekiyor. bir gün uzak doğu'ya gitme şansım olursa oradaki tapınakları da görmek istiyorum.
