Her camide bulunan kanıksanmış tiplerdir.
-imam ile arası iyi olan, diğerlerine göre daha atılgan tahminen tek diploması olan arada müezzinlik yapan tip
-dini yönü pek kuvvetli olmasa da yaşıtları gittiğinden muhabbet edip oralet içmeye giden tip
-muhafazakar ailede yetişmiş çevresinden övgü almak için sadece ikindi ve akşamları giden tip
-bir sonraki muhtarlık seçimlerinde adaylığını koymayı düşündüğü için lobi yapmaya gelen tip
-huzur bulmak ve ve manevi duygularını güçlendirmek için ara sıra gelen, geldiğinde giyim tarzı ve tipiyle eleştirel bakışlara maruz kalan tip(ben olurum, künfeyeküncü kızlar eqlesin)
Not: bu entryde aşağılama hor görme gibi bir durum yoktur. Caminin gerçekten insana verdiği çok farklı bir huzuru ve tandansı vardır.
(bkz: arka sıradakiler) *
ellerinde taburelerle camiyi camilikten çıkarıp kiliseye çeviren amcalar. bazı camilerde 4-5 sıra birikiyor bunlardan. tamam oturun da be amca illa sandalyeye tabureye mi oturmak zorundasınız? yere oturun. uzatın ayakları. gözleriyle namaz kılan insan varken bu amcalar fazla ehl-i keyf geliyor bana.
