akabinde cami imamına durum anlatılır, o da size "evet çok sık oluyor birşey yapamıyoruz insanlarda allah korkusu kalmamış" der ayağınıza bir terlik verir "şimdilik bununla idare et" der sizi yollar. tam kapıdan çıkacağınız sırada "terliği geri getirmeyi unutma " diye hatırlatmada bulunur. sizde yol boyunca küfür eder kıldığınız namazın sevabını nört eder sonrada zarara geçersiniz.
eğer niyetiniz bu durumdan kurtulmaksa ibadet için varoş yerler tercih edilmelidir.
eğer niyetiniz çalmaksa daha sosyetik mekanların oldğu camii tercih edilmelidir.*
bu akşam yazarın başına gelen, insanı işlediğim günahların kefareti mi acaba psikolojisine sokan durum. yalnız üzerinde düşünüldükçe günahların kefareti bu kadar kolay olsa ne güzel olurdu diye düşündürmektedir.
insanı ibadetten soğutan, oraya buraya sallanan küfürler yüzünden günaha da sokan olay. bir kış günü botlarınız gittiyse eğer, camiden verilen takunyalar ayaklarınızın donmasına sebebiyet verir. etraftakilerin saçma sapan bakışları içerisinde eve utanılarak dönülür bu olay sonunda. ama utanması gereken o hırsızlığı camide yapan şerefsizdir aslında.
2000 yılının 31 aralık günü ankara kocatepe camiinde başıma gelen ve o günden sonra bana cemaatle namaz kılmaya tövbe ettiren olaydır. nasıl bir tövbeyse artık bu da, tövbe tövbe *
zaten hırsızlık durumunu etkileyen bir tek allah korkusu kalmıştı yazık ki o da gitti.hukuk var diyeceksiniz değil mi var mı ya da var da işe yarıyor mu ?
artık her an heryerde karşımıza çıkan hırsızlık olaylarının ibadet yerlerine sıçramış olduğunun, artık çalma eyleminde zaman veya mekan farketmediğinin göstergesi.
camiye ibadet etmeye gider, ibadetinizi yapar ve camiden çıkarken ayakkabınızı koyduğunuz yerde yeller estiğini görünce yaşadığınız hede. asıl anlaşılamayan bunu hangi akla mantığa dayanarak yapıyor bu mahlukatlar !? başka çalınacak çırpılacak mekan yok muydu da gelip ibadethanede, camide hırsızlık yapıyorlar? ayakkabı dediğin nedir gidilir yenisi alınır *, alınırda bu hırsız bu çalmanın çırpmanın hesabını nasıl verir acaba?
(bkz: ya ben lan neyse bir sey demiyorum)
(bkz: allah akıl fikir versin evladım)
