müslüman camide sudaki balık gibidir
münafık ise kafesteki kuş gibidir.
kuşlar kafesten çıkınca huzur bulur özgürce uçar
münafıkta özgürce günah işleyebilir.
çocukken mahalledeki bütün arkadaşlar yaz tatilinde kuran kursuna gidince ben de heveslenmiştim. anneme ağlamıştım ben de gidicem diye. annem de peki o zaman sen bilirsin deyip izin vermişti gitmeme. evde öyle başörtüsü falan bulunmadığı için annemin flarını (ki gayet normal bi flardı kendisi) kafama geçirip arkadaşlarımla güle oynaya camiye gitmiştim. camiden içeri girdik 5-10 dakika geçti geçmedi hoca gelip bana kafamda o pembe şeyle (evet tam olarak bu tanımı kullandı.) camiye giremeyeceğimi söyleyip beni kovmuştu. arkadaşlarımın önünde böyle bi şey duyduğum için çok utanmıştım, kovulduğum için çok utanmıştım. kafamdaki fların renginden ötürü utanmıştım. o gün ne kadar ağladığımı ve anneme (çocuk aklımla) ne kadar kızdığımı sanırım unutmam. eve gidip anneme kızmıştım senin yüzünden camiye almadı beni hoca diye. annem bana seni kafandaki bezin rengi yüzünden almıycaksa zaten sen oraya gitme deyip bana bir sürü şey anlatmıştı inanç kavramıyla ilgili. evet çocuktum ama soyut kavramları somutlayabilecek yaştaydım. o gün benim sorgulamaya başladığım gün oldu diyebilirim. hayata dair pek çok şeyle ilgili çok basit sorularla da olsa o zaman başladım neden nasıl demeye.
şimdi sen kalkıp bana camiden çıktıktan sonraki huzur diyosun ya ben de sana soruyorum allahın evi olduğunu iddia edip kulu kovma yetkisini kulda bulan ve bu yetkiyle çocuk bir kul olan beni almayan hangi caminin huzuru?
