Arada bir camiye uğrayanların çoraplarının kokusudur. 5 vakit namaz kılan adamın çorabı kokmaz. Neden? Çünkü düzenli temizlenir, su değer ayağa, parmak arasında çoraptan arta kalanları alır götürür edebi bir şekilde.
hayatında bir kez camiye gitmiş biri olarak tanık olduğum olaydır. hele çıplak ayaklarla gelenlerin çirkin bir görüntü oluşturması... (bkz: onlarca mantarlı ayak)
öncelikle belirtmek gerek; günümüz toplumunda hemen her bireyi bütün gün eşgul edecek yoğunlukta işler vardır. bu işlerden fırsat bulan ya da kendisi için boşluk yaratıp camiye gitmek isteyen insanlar, gün boyu ayakkabılarının içinden çıkarmadığı çorpların kokacağını tahmin ederek hareket etmelidirler bu durumda. elbette göz ardı edilemez ki, ülkemizde camilere gidenlerin büyük çoğunluğu 50 yaş üstü kişilerden oluştuğundan, camideki çorap kokusundan rahatsız olan bireyler için camiye gelenleri uyarmak bazen uygunsuz kaçabilir. yani, "adam babam yaşında mk. ben nasıl derim ya" filan gibi düşünceler oluşabilir. işte bu durumda yapılacak iş, direkt olarak cami imamına gitmektir. kendisi ile durum konuşulur ve camii imamı en yakın vaaz ya da hutbeden sonra konuyu cemaate açacaktır. ve belirtilen yaş üzerindeki cemaat de imamı dinleyecektir efendim. deneyin, doğru olduğunu göreceksiniz.
allah rızası için yaptığım şeyleri hatırlamamamla birlikte insanlık için daha faydalı olacağını düşündüğüm şeylere vakit ayırmak amacıyla camiye uğramamama sebep olayların en basit örneğidir.
sürekli olarak oruçla ilgili başlık açılması üzerine * kafamın basmadığı zamanlarda inanıp gittiğim cuma namazlarından hatırımda kalan detaydır. gül suyu kokusuyla karışınca mide bulandırır.
