vakti zamanında çok hızlı yaşayan, kuru sulu her türlü takılan arkadaşım çok hızlı dönüş yaptı. adıyaman'a gitti, tövbe etti sofi oldu. beş vakit namaz ağızda hep bi "allah razı olsun" cümlesi falan obiçim değişti arkadaş. bir gün sabah namazına camiye gidiyor. namaz çıkışı ekip denk gelmiş malum tüm karakol tanıyor bizimkini,
+ şişş gel bakayım buraya, napıyon sen burda?
- naapcam dayı namazdan çıktım eve gidiyorum.
+ siktir lan ibne, bari namazı alet etme lan yalanlarına.
- abi valla namazdan çıktım yaa, bıraktım ben o işleri.
+ he heee sen gel bizimle biraz bakalım neler olmuş bu gece buralarda.
netice itibarıyla günün akşamına kadar nezakette kalır arkadaş, namaz niyaz.. orda biter herşey.
haklı olan adamdır. camide namaz kılarken ayakkabılarını allaha teslim ediyor. namaz bittiğinde ayakkabılarını yerinde görmeyince haliyle bi ayakkabıya bile sahip çıkamayan allaha içerleyip kafasında kuşkular oluşmuştur.
