ebeveynlerin sıkça yaptığı eylemdir. sabah gerçekleşiyor ise çok can sıkar. baba sesleniyorsa eğer çocuk için utanma sebebi olabilir. zira baba genelde 'eve gel görüşücez' tarzı cümleler kurar. çocuk bir yandan zıçtık, ne poğ yiyeceğez? diye düşünürken bir yandan da arkadaşlarının 'yar* yedin olum' bakışları arasında utancını yaşamaktadır.
+ emirhaaaaaaaannnn çok fazla koşturma!
+ emirrhaaaaaaannn ben sana çok koşturma demedim mi?
+ emirhaaaaaaan içeri gel!!
+ emirhaaaaaan içeri gel demedim mi ben sana? eve gelince görüşücez seninle. al şu parayı gelirken bir paket sigara al. **
çocukluğumun vazgeçilmeziydi bu. mahallede biz top oynarken 3 sitenin 3 yöneticisi de bana adımla seslenip azarlardı. bu sebeple düşünün, koca sokak adımı bilirdi..
küçükken sık sık yapılan ya da maruz kalınan durumdur. çoğumuz yaşlı bir teyze tarafından az azar işitmemişizdir o pencereden uzanan korkunç kafa kimilerimizin hala dün gibi aklındadır. ya da laf atıp pencereyi kapamak hususuyla iyi dalga geçmişizdir milletle.
nedeni o dönemlerde hiç anlaşılmamış ve anlaşılmayacak olan eylemdir .
sadece salon duvarını kale olarak kullanır onlar , veya pencereye top atar .
koşturmaya ne hacet ?
zaten şimdi hepsi tek tek ölüyor bağıranların , büyüdük ama helalli isteyesi geliyor insanın.
gece vakti insanın aklına bu mu gelir arkadaş.
gececi olan, yani gece vardiyasında çalışıp gündüz uyuyan adamlar yahut eşleri,
orta yaşlı, çocuk sesine tahammül edemeyen bir cam baykuşu,
çocuk sesine katlanamayan her türlü insan,
genellikle aynı binada oturduğunuz komşunuzdur bunlar, kendisi hiç çocuk olmamıştır sanki. büyüdüğünüz zaman dövmeniz olasıdır.
bir demet tiyatronun en güzel ve eğlenceli diyaloglarının bu sahnelerde yaşandığı düşünüldüğünde, dışarıdan izlemesi son derece keyifli bir halk sürtüşmesidir.
