özellikle pencere önünde oturan insanların başına gelen hadisedir. bi bakarsın kuş gelir. uçmak için konmuşcasına tedirgin bakar. kıyamazsın. kımıldasan gidecek.. boynun ağrır, kasarsın kendini. susasan o an, suya uzanamayacaksın. şartlanmışsın, telefon çalsa, bakmayacaksın.
eeeh, ama nereye kadar. korkma işte! yaşama şansı ver bana da. evimdeyim ya.. uç artık. uç! bi kere aramızda pencere var gerizekalı. sen dışardakileredn kork. rahat bırak beni!
bir insanın ömründe verebileceği en çetin mücadelelerden biridir..
salonumuzun camındaki klimaya kuşlar geliyor, annem de yem veriyor.
3. nesil kumrularımız oldu, arada su falan da koyuyoruz da onu döküyorlar.
yem yerlerken korkmasınlar diye perdeyi tokayla tutturup kenara çekiyoruz falan, her şey iyi güzel.
son 15 gündür kumruların dışında 2 kargamız oldu.
şimdi bu ibneyi kovmak istiyorum, korkuyorum çünkü arada kafasını kaldırıp bir bakıyor içeri nası kaçtığımı bilmiyorum.
yakalasa yer beni, öyle de büyük.
ne yapsam bilemiyorum ama resmen yaşam mücadelesi veriyorum karga gelince..
