çocukluğunda yokluktan mütevellit renkli (bkz: play doh) oyun hamurları yerine camcıların cam kenarlarına çektikleri bok rengi macunla oynamış, ondan türlü türlü şekiller yapmış, hayal gücünü geliştirmiş nesildir. uzun süre kurcalamayınca donardı birde yumuşasın diye ne uğraşırdık.
hiç bir başlık bu denli etkilememişti beni sözlük, evde her cam kırıldığı zaman camcının başında bekleyip abi abi onlardan kalacak mı atılıyor mu onlar ben oynayabilir miyim diye alırdım, ilk önce şöyle bir koklayıp sonra başlardım şekiller yapmaya, takma tırnak yapıp insanları korkutmaya çalışmaya. evde en güzelinden playdoh oyun hamuru vardı ama o kadar tat vermezdi insana. annem artık çözüm yolu olarak toptan satın almıştı yoksa camlar takıldıkça kurumadan köşelerinden çekip çekip çıkarmaya çalışırdım. ah ne özledim yahu...
abi cidden duygulandım ya bu sefer. bizim evde yoktu kenarında macunu olan cam.
yaklaşık 15 yıl önce felan kuzenlerimin evinde bi kapı vardı salondan koridora açılan. o kapının açıldığı yerde bi koltuk vardı. orda oturur o macunları şekilden şekle sokardım.
ahh sözlük ahhh. flashback yaptırdınız ya bana. çok seviyom seviyom lan hepinizi.**
