Yolculuğumun en güzel geçen zamanı, cam kenarında bir güvercin misali izlerim yolu, aklım film şeridi gibi geçer gözlerin önünden ölüm gibi son kez dünyaya bakıyor gibi, hüzünlüysem anlamam yolun sonuna gelişimi yalnızlığım cama yansır, ben ellerinden tutarım sonra sarılırım gözümün önünden geçen bedenlere, ya da yok dünya yaşanacak yer değil derim ve ağlarım dem vururum, anlamak zor geliyor düştükçe batıyor insan anla yeniden derim.
Diğer taraftaki camdan akıp geçen şeyleri kaçıran nesil. En güzeli 3 ya da 4 numaralı en ön koltuklar. Hem şoför dayının ara gazını vites küçültmesini izlersin hem de yolun tamamını görerek çiçek gibi hayaller kurarsın.
