şirketin çıkardığı öğlen yemeği menüsünü beğenmeyen bir çalışanın çıldırması gibi de düşünülebilecek bir başlık olsa da, durum daha çok saat 12:00' ı gösterdiğinde sekreterin, muhasebeci kızın, pazarlama müdürü asistanının ve daha bir çok personelin sanki avrupa yakası tadında bir yaşantımız varmış, sanki manhattan' da finans piyasasına yön veren şirket çalışanlarıymışız gibi '' köşede çok güzel bir cafe açılmış, nefis meksika yemekleri yapıyolarmış gidelim mi? '' diye sormaları ve bu konunun ne oldu bizim köftecilerimize ne oldu bizim kebapçılarımıza diye bir toplumsal yara olarak yazar kişisinin beyninde oluşmasıyla dile dökülmüş entrydir.
ben demiyorumki şener şen'in namuslu filmindeki gibi 3 katlı sefertası ile işe gelelim, beslenme çantası modu yaşamayalım ama nedir bu dünya mutfakları çılgınlığı be kardeşim aldğınız kallavi yemek çekleri olmasa görücem o meksikalı poponuzu , gene döneceksiniz benim sadık yarim büfeci ismail amcaya '' yarım tost bir ayran'' diyeceksin, '' yaz ismail abi ay sonu hesaplaşırız'' diyeceksin.
