annelerin bir tanesi, hiçbir zaman yavrusunu üzemeyen, üzmeye kıyamayan, en duygusal anne. insanın seni sevdikçe sevesi geliyor. hep birlikte olalım, çok seviliyorsun. hiç kimse üzemesin seni, bizi, herkesi. *
o bir kez daha anne. mesafe olarak uzak, gönlü yakın insan. güle güle büyüt çocuklarını ve hep mutlu gör, hep sağlıklı gör. endişe denilen şey, o güzel gönlüne hiç düşmesin. 41 kere maşallah.
'93ün ekiminde, cığlık cığlığa doğan bu yazar kisisiyle büyük bir maratona cıkan diğer bir yazar kisisi. annem.
hava soğuk, zaten ekim ayı, dısarda yağmur kıyametmis, ben geldiğimde. erkek beklenen ben, kız cocuk olarak ayrı bir mutluluk getirmisim. bunun sevinciyle gözler doldurmus, büyüklerimin bile tanımadığı kisilere sarılmasına sebep olmusumdur.
ilk yılımda bi dünya sıkıntı cektirmisimdir, hayatın zorlu dönemleri benimle birlikte baslamıs. hastalıklarım, büyüme sıkıntılarım... beraberinde getirdiğim huzursuzlukla beni kabullenmis annem, ilk disimi, ilk "agu"mu duyduğunda unutuverirmis bütün sıkıntısını. hepsini..
benim icin gecesini gündüzünü ayırt edemez olmustur artık, onun icin varsa yoksa "kızı"dır. iyilesmesi icin elinden geleni yapıyordur..
sene '95.. benim yasım olmus 2. artık bir cocuk olma yolunda, bebeklikten cıkmısımdır. ama hastalıklarım devam eder, haftada birkac kez ilac getirtilir avrupalardan, binbir zorlukla. ama annnem, calemityceyn, benim 2 sıra dismi görerek tüm sıkıntısını unutur.. hepsini..
sene '98. yeni eve tasınılır. anne, artık kızıyla yapmaktadır bircok seyi.. öğlen uykularımız, seven abi'miz, parka gitmelerimiz, makarna bebeğime elbise dikmelerimiz.. artık hayatın her bölümünde biz "anne-kız"dık ve bu ilk adımlarımızdı. hahah, hatta bir de fotoğrafımız vardı bizim, evet, annem kılıc ekerken ben yanında yine oyuncak bebeğimle dikilmistim. sacımın bir parcası da sarı hem * annemin röflesinden kalan.. hangi kız cocuğuna yapılmamıstır ki boyadan kalan sarı rengi sürmek?
'99 tekrar bir ev macerası. bir farkla * . annem internet kullanmaya baslıyor -her zaman teknolojik annem-. aslında babamın eve bir windows 98 getirmesiyle serüven baslıyor. annem nasıl yapıyor ediyorsa internete giriyor.. haha, sonra yavrusuna öğretiyor kullanımını, mario oynamayı * bir de atarim var tabii, es gecemeyiz * . ha anaokulu vakalarına girmiyorum bile -desem de inanma-. arifleri, rabia öğretmenleri kim unutabilir ki? *
2000. artık 4bucuk okula baslar. annesi, onu beyaz kurdelerle süsler, jilet gibi okul formasıyla okuluna götürür. ama okul aslında istenmeyen okuldur, eve yakın olan okulun kurasında adınız cıkmamıstır ve biraz daha uzak olan okula yazılmıssızındır.. anne, binbir bel ağrısıyla sizi uzak da olsa "cocuğum mutlu" diyerek o okula götürüp getiriyordur. bel fıtığı ilerlemistir ama, dayanılmaz bir hal alır. beslenme cantanıza yemek hazırladığı bir gün mutfaktan annenizi sesi gelir; "babanı ara. cok kötüyüm." baba aranır, anne ve baba hastaneye gider. doktorun tek dediği "yarın ameliyata alıyoruz sizi"dir. o gece babaanneyle kalırsınız. her dakika "annem ameliyatta mı?" sorularıyla gecer. "cıkar mı? hmm risk var mıdır acaba? annemi arayalım mı?" sorularıyla bunaltırsınız zavallı kadını. anne, sıkı bir ameliyattan cıkmıstır artık. belinde hissetmiyordur o ates topunu.
2002. eve yakın okula nakil olmussunuzdur. artık hayat daha bir kolaydır.
temmuz 2005. kardes istemelerinizin had safhasında anneden mutlu haber gelir "yasadın 4bucuk. kardes geliyor". tavanla aramda 1 cm kalana kadar zıplarım artık.
artık bir abla oluyorsundur, onun mutluluğunu hicbir seye değisemiyorsundur. artık en cok istediğin seylerden biri gerceklesiyordur. artık ona kavusmanıza 10 gün kaldıysa da, yok olmustur. doğamadan melek olmustur.
ve 2009. aylardan mart. erkek kardesiniz dünyaya el sallıyor, cığlık cığlığa, benim doğduğum gibi, benim ağladığım gibi ağlıyor. artık 4 kisisiniz.. ve o sağlıklı, o mutlu, onlar mutlu.. mutlusunuz iste.
ve ayrı bir mutluluk: anneyle aynı sözlükte yazar olmak..
diğer bir mutluluk ise, sözlükteki 1000. entrynizi ona armağan etmek.
sonsuza kadar bizimle ol, sağlıklı, mutlu, huzurlu ol. meleğim benim.
seni cok seviyoruz.
