bilgisizlikle karıştırılan olgudur. artık anlamıyoruz yani. adam koca koca üniversite bitirmiş mastırını herbi şeyini yapmış, yine cahil, yine cahil. ama çıkıp kimse bu adama cahil demiyor. niye? etiketi var. bak hele bak.
okumamış anadolu insanına cahil denilirken bu adama kimse toz kondurmuyor. o anadolu insanıdır bizi biz yapan. samimiyettir.
yani afedersiniz ya insanlarımız eşşek(iki ş ile) altın semer de vursan değişmiyorlar ya da bu eğitim sistemi sorunlu. ki bence ikisi birden. bi insan en az 12 yıl okul okuyup nasıl cahil cühela bi şekilde zırvalar, hayret.
çevremde çok var, sizin de var eminim. atıyorum kadın 40 lı yaşlarda, öğretmenlikten emekli olmuş, kendi ayakları üzerinde durmuş.. ama yeri geldi mi şu cümleler onun ağzından dökülüyor: "kadın şiddet de görse her şeye katlanmalı, çocuk var canım ortada. e adamı sinirlendirirsen öldürür bile. erkek siniri başka şeye benzemez.s.s"
okumuş ya hani cahil denmez o kadına. soralım yine, niye? diploması var. koskocaa bi kağıt parçası. insan zırcahil olduktan sonra yemişim diplomasını.
şimdi bunlar böyle bi de okuma yazma bilmeyen insanları aşağılayan kesim var. imza atamayan yaşlılar falan oluyor devlet dairelerinde parmak basma olayı falan filan. hemen bi ağız yüz oynamaya başlıyor. noldun ki haspam? iki okul okudun diye havan kime. bi hocamız şey derdi: "bi üniversiteye eşeği bağla taş çatlasın 6 yılda mezun olur gider".
öyle işte.
herkes biliyor cahil kim, ama sadece okumamışa deniyor. mantığa gel ya. okumayan/okuyamayan insanlar da bunlarn yüzünden eziklik yaşıyorlar gittikleri yerlerde.
valla yazdıkça kendimi gaza getirip sinirlendim. hehe.
Bence bilmemek cahillik değil, hatta ogrenmemek ve ogrenmemekte israr etmek de cahillik degil. bu ozgur bir seçim. bence cahillik; bilmedigi halde bildigini iddia etmek, "bilmiyorum" diyememek ve yanlış bilmekte ısrar etmektir. hepsinin ortak noktası bilişsel bir şuursuzluktur, farkina varilamayan bir olgu. bu yuzden hepimizin bir ölçüde cahil olduguna inanıyorum. global bir cahiliyye donemi yasayan toplumdaki genel cahillerin haricinde, cahil olmadigini iddia eden bir insan bile idrakın en uç noktalarinda bir şeyleri gözden kaçırmış olabilir. insan kusurlu bir varlik sonuçta, bu yuzden kimseye veya onun yaptigi herhangi bir şeye sonuna kadar guvenemezsiniz. hatta kendinize bile, işte bu en acı olanı.
yolculuk esnasında geçen bir diyalog:
-öğrenci misin?
-evet
-hangi okulda?
-fen lisesi
-bizim oğlanda anadolu lisesini kazandı sen kazanamadın mı?
-yok benim puanım yetmedi(sırıtarak)
-sağlık olsun senin okulunda iyi.
Dünyanın en mutlu insanlarıdır. Düşünmek gibi bir angaryadan muaftırlar. Babalarından ne gördüyse, ne öğrendiyse doğru odur. Bundan dolayı biyolojik yaşları ile zihin yaşları arasında çok büyük zaman farkı vardır. Nesil farkından dolayı anlaşamazsınız. Bunların büyük bir kısmına göre hala adnan menderes baş bakandır.
En büyük cahillik, cahil olmadığını düşünmektir.
Körü körüne aklına ilk gelen şeyi,dilin dışarıya vurmasıdır cahillik. Boş boş, ileri geri konuşmaktır cahillik ve bunun farkına bile varmamaktır. Birisinin seni uyardığında ben en iyisini bilirim karışma sen demektir cahillik. Ne yaparsan yap değişmemesidir cahillik. insanların huzurunu kaçırmaktır, 2 gram olan keyfin içine sıçmasıdır cahillik. En kötüsü de böyle bir insanla mecburen yaşamak zorunda olmakmış onu öğrendim. Yok arkadaş yok. Olmuyor ne yaparsam yapayım değiştiremiyorum. insanlar onun sayesinde bizden nefret ediyor. Burun altından bakıyor. Bazen gerçekten kendimi zor tutuyorum. Yapmamam gereken şeyler yapmaktan ürküyorum. Allahım sen sabır ver yalvarırım.
