iq dan iq düşürür, sabırdan sabır alır, zamandan zaman çalar. 100 cümle kursanız da o sikik beynine girmeyecektir. kendinizi kasıp sinirinizi bozmayınız. uzak durunuz.
''eğer bir aptala laf anlatmaya çalışırsan dışarıdan bakanlar iki aptalin sohbet ettiğini zanneder.''
demiş gandi.
cahille, aptalla, bir seyler kafasinda tartisilamaz olarak kalmis olanlarla, tartışmayı bilmeyenlerle, bir dr anlamak istemeyenlerle bir sonuca ulasmak istemeyenlerle tartışmaya gerek yok.
şah hatayi demiş ya ''ben doluyum dolana akarim''
dolmayana akıp da ziyan olmaya ne gerek var.
zevklidir arkadas. "evrim teorisi neden kanun olmuyor" diyen adamla tartismaktan keyiflisi yok. Arada yapiniz. Level 100 karakterle level 1 karakteri dovmek gibidir, arada yapilmalidir.
bir çomarla tartışmaktır, artık uğraşmıyorum, geçen geldi yine çomarın biri bi saçmalık söyledi ben de aynen öyle dedim söylediği şeyin yanlış olduğunu bilmeme rağmen.
Ne yaparsanız yapın karşınızdaki kişi gerçekten cahilse eğer o polemiği kazanmak imkansız gibidir
Sonunda haklı cıksanız bile ya çekip giderler ve galibiyetinizi tanımazlar ya da orada durmaya devam eder işi hebele hübeleye vururlar.
Problem, bu kişilerin sevdiğiniz kişiler olmasıdır. Onu öyle bırakmak istemezsiniz. Durumun gerçeklerini görsün ve gülüşüp konuyu kapatalım istersiniz. Haklı çıkmak umrunuzda değildir.
Ama yine de senaryo çoktan kafalarında yazılıp bitirilmiştir ve sizi oraya sokana kadar asla vazgeçmezler.
temel sıkıntı bi cahili bulunduğu cehaletin dışına sözcüklerle çıkarabileceğini sanmakta. oysa cahilin doğru tanımı bilmediğini bilmemek olarak yapılır. yani salt bilmeyen değil, bilmediğini de kabul etmeyen. bu durumdaki bi insanı 2+2=4 olduğunu dahi ikna etmek oldukça güçtür. ki 2+2'nin dört olduğunu alfred north whitehead principa mathematica adlı eserinde tam 200 sayfada ispatlamıştır. ama ispatlamıştır. dönüp dönüp bu gibi her basit bilgi, gerçek konusunda direniş gösteren bi insana her bi olay ve olgu için 200 sayfa yazı yazmak kadar anlamsız birşeye dönüşür cahille tartışmak.
cahille tartışmak hobi olarak yapılan bir eylemse keyiflidir. Cahilden kasıt bilgi ve zeka kapasitesinin en azından tartışan bireylerden birinden daha az olduğu varsayımına dayanır. Bir başkasının cahil olduğundan dem vuran birey başka bir ortam pekala zırcahil yakıştırmasına maruz kalabilecektir. Ama tuhaftır cahil olarak addedilen bireylerle tartışmaya girmenin de kendi içinde tuhaf bir cazibesi vardır. Zeki ve sorgulayıcı olduğunu iddia eden taraf bir anlamda entelektüelitesi karşısında orgazma kapılır ve karşı tarafa karşı olan üstünlüğünden şehvetli bir haz alır.
