cahil olmayan kişi tarafından söylenen sözdür. cahil adama dersin ki: "haydi gidelim." tamam der gelir. akıllı adama; "haydi gidelim" desen bin tane soru sorar nereye gidiyoruz, niçin gidiyoruz tarzında. bu yüzden cahil olmak cahil olmayan kişiler tarafından çok matah bir şeymiş gibi görünür.
aslında çok şey bildiğini sanmalarından kaynaklanan durumdur.onlara göre kendileri çok kültürlüdür,etraflarındaki insanlar cahildirler.ama bildikleri şeyler televizyondan gördükleri ile sınırlıdır.onlara göre kültür o kadardan ibarettir.mutlu mesut yaşarlar.
(bkz: dünya s*kine minare g*tüne)
cahillerin ortak özelliği cahil olduklarını farkında olmamalarıdır.. Her söylediklerrini doğru bellerler.. Bu yüzden gamsız ve kedersizdirler.. bu yüzden yerinde bir önermedir..
ingilizler istanbulu işgal ediyor.. bir taburun başında afrikadaki sömürge harekatlarına katılmış görmüş geçirmiş malın gözü bir subay. sokaklarda arama yapıyorlar. subay askerlerine talimat veriyor ellerinizi tetikten asla çekmeyin. fakat hayret..o sokak bu sokak o semt bu semt yok.. direnen yok.herkes itaatkar.mukavemet yok.şaşıyor feleğin çemberinden geçmiş subay bu duruma inanamıyor bir düşman devletinin başkentinde zira.akşam karargah olarak kararlaştırılan yere dönüyorlar. toplantı ve rapor vermeye. işgal orduları kumandanı başlıyor söze.nasıl mukavemet var mı ? herkes padişahın yayınladığı emre uyuyor mu? bütün subaylar evet diyor direnişle karşılaşmadık itaatkar bir toplum.. başta bahsettiğimiz subay söz alıyor. ben de belirtilen yerlerde arama yaptım fakat hayret. ben afrikada bir çok yere gittim ugandada bile askerlerimize ok atıldı. victoria gölünde keşif kolumuza taş atıldı yamyamlar tarafından. fakat bunlar kadar cahilini afrikada bile görmedim...bir adamın lafıyla topyekün teslimiyet.. istanbulda asayişi sağlamak için bu kadar çok asker mevcuduna gerek olmadığını arz ederim..
Hayır!.. cahillik mutluluk değildir lan!.. düpedüz rezilliğin dik alasıdır. cehalet mutluluktur!.. cahilce bir söylem ve önermedir.
Cahil kişi, hayatını karanlık bir ahırda geçiren, kalkıp içeriyi aydınlatmak için bir kibrit çöpü yakmayı dahi aklına getiremeyen insandır. Bunu sonucunda; haklarını bilmeyen, sürekli sömürülmeye açık ve alenen aptal yerine konulduğunun bile farkında olmayan, koyun tabir edeceğimiz küçükbaş davarlar yetişiyor. E ver o halde samanı, arpayı yesin mutlu olsun.
Cahil insan mutlu değildir!. Neden olsun ki?..
Cahil insan, ancak cahil olduğunu bilmediği sürece mutlu kalabilir veya cehalet, daha uzun sürdürülebitesi olan bir mutluluğun önüne koyulmuş bir engeldir!..
Farkındalıktır; bizi biz yapan, hayvandan ayıran, insanı insan yapan. cahil kişinin mutluluğu, evsiz eroinmanlar hesabıdır. kendinden geçen eroinman, kısada olsa mutlu olabilir ama ayıldığında yine bir sokak köşesinde, bir köprü dibinde yatmakta ve donmak üzeredir.
ayrıca bilmenin kendi özünde bir mutluluğu vardır. bilmenin insana verdiği bir huzuru vardır. (bu ne kadar kötü bir bilgi de olsa). evet!.. "bilgi mutluluktur."
Her şeyde olduğu gibi bilmeninde bir bedeli vardır. Derler ki ; gerçek seni özgür kılar.(hz. isa)
Bilmenin bedelini ödemeye cesareti olmayanların kaytarma sözüdür bu; cehalet mutlulukdur sloganı.
Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?.. sözünü biraz daha düşünmenizi öneriyorum!.. Çünkü bu edimsel kültürde pek moda olan : cehalet mutluluktur sözünün aslında göreceli bir kavram olduğunu açıklamaya yeterde artar bile...
