Ben genellikle uzun süreli yalnız başıma cafelerde oturabilen bir insan değilimdir. Böyle adamlara genel olarak saygı duymuşumdur. insan yalnızlığını kendine arkadaş edinebilmeli sanırım. Bazı orta yaşlı abilerimizin niyeti farklı olabiliyor ama onları es geçiyorum.
muhtemelen gözlükleri burnunun orta kısımlarına kadar inmiş ve o suretle ekrana bakar iken klavyedeki tuşları tek tek arayarak bir şeyler yazmaya çalışan insandır.
Kadın, erkek, yaşlı, genç büyük ihtimalle hayata dair tüm yalnızlıkları tatmış huzuru kendinde bulmuş insandır. Ne güzeldir. insan kendiyle mutlu olabilmeli.
