Bilinir ki sabah beridir kafedeyim. Şimdi karşılaştığım hadise. Çaprazımda güzel bi hanım arkadaş hataretli hararetli ibne gibin puştt gibin bir elemanla bir şeyler konuşuyor bende usuldan onları izliyorum. Belli kız bir şeylere kızmış hırslı hırslı anlatıyor elleriyle rüzgara yön veriyor kah fırtına çıkarıyor kah güneş açıyor. iyice bunaldığını anlamıştım ki ağlamaya başladı o ceylan gözlerden yeni keşfedilen su kaynakları gibi şelaleler fışkırdı derin bir iç çekip tüm hayatını içine sindirip duruldu hırçın ırmaklardan dingin nehirlere aktı davranışları. Bir ara lavaboya gitti utanmadan izledim onları keşke izlemeseydim aslında içim sıkıldı bunladım tamam belki eleman haklıydı her ne sikimse topluma açık bir yerde bir kadını ağlatacak muhabbete körüklük yapmak bile yanlıştır az adam olun lan mına kodumun andavalları. Daha da üzücü olan hesabı ödeyip çocuğun o müthiş zengin arabasına binip gittiler. Beraberce. Sonra dedim ki artık ölme vakti insanların birbirlernie köleliklerinden sıkıldım birbirlerini yağmalayıp yine bazı salak nedenler yüzünden hala salaklıkta ısrarcı olan insanlardan markanın maddenin malın mülkün kölesi insanlardan kadınların ağlamasından çocukların azarlanmasından her şeyden sıkıldım böyle bir olay beni buralara kadar getiriyor işte beyler.
