stelyo berberis önderliğinde kurulmuş türk ve yunan müzisyenlerden mürekkep rembetiko topluluğu.
20. yüzyılın ilk çeyreğinde özellikle istanbul, izmir ve pire'deki müzikli kafelerde söylenen şarkılardan oluşturdukları repertuarlarıyla enfes bir topluluk.
kasap havası - hasapiko, zeytinyağlı yiyemem aman, telgrafın telleri gibi çok iyi bildiğimiz şarkıları hem rumca hem türkçe söyleyerek ve ayrıca da 20 kişilik kadrosu ve yunanistan'dan gelen özel dans horokos dans grubuyla da müziğe geleneksel bir dans şovuna çeviren müzik grubudur.
önümüzdeki hafta 25 ağustos'ta kuruçeşme arena'da yeni bir konserleri de var.
ben onları ilk bu yaz başında tanıdım. beyoğlu belediyesi’nin düzenlediği bir açık hava konserinde, tesadüfen. bir ses mıknatıs gibi çekti beni oraya. sari gelin diye bi şarkı vardır ya, çok severim. ama açık söyliyim, benli 20-30 ayrı yorumunu dinledim, bu kadar iyi bir yorumlayanı duymadım şimdiye kadar. solist bayanın sesi (adını unuttum şimdi) nasıl bir sesse, inletiyordu adeta ortalığı. bu kadar duyarak şarkı söyleyen birini, tüyleri diken diken eden bu kadar içli bir sesi duymadım daha önce. kürtçe, zazaca, rumca, ermenice, ibranice, türkçe ne ararsan var… tam bir müzik ziyafeti yaşadım o gece. bu keyfi, kuruçeşme’de yeniden yaşayacağım için mutluyum.
beyoğlu'nda haymatlos'ta tanıştığım grup. o günden beri tüm konserlerine gidiyorum. çünkü tabak filan kırmıyorlar. bildiğiniz rembetikolarla hiç alakaları yok. çok kaliteli tipler. hepsi üniversitede hoca filan, o derece yani. kaliteli müzik dinlemeyi özlemişiz. öyle iyi geldi ki; ilaç gibisin cafe aman! iyi ki varsın!
bir şarkı bu kadar mı duyarak okunur?
pes diyorum.
harbiye açıkhava'da kalan müzik gecesinde sahneye çıktılar. gülbahar diye bir şarkı söylediler.
abi ben öyle içime dokunan bir şarkı duymadım daha önce. internetten buldum indirdim sonra, her gün dinliyorum.
hayranınızım cafe aman; aman ha bırakmayın bu işleri. devam.
