yıllar sonra aklıma aniden bir gece yarısı giren oyun. tabi aynı gece internet taranıp oyun bulunur ve sabaha kadar oynanır. bu oyunun en güzel yanı birkere bitirince uzun bir zaman birdaha oynamak istemiyorsun. yani zaman katili de değil. hey gidi günler hey.
annayla bölüm canavarını öldürdüğünüzde yanılmıyorsam size sürekli öpücük gönderen seksi bir karaktere de sahip oyun. kanımca ilerlemeli oyunlarda final fight tan sonra bu.
rom vs. sayesinde bilgisayarda oynayabileceğiniz kimisinin çocukluk/ergenlik eğlencesi. az önce bir saatte bitirdim oyunu bilgisayarda, klavyeden oynamayı beceremesem de.
bir saatte bitti, oysa biz vaktine kaç jeton harcamıştık da bitirememiştik! vay anasını.
mess ayısının böğürmeleri de komikti, hatırlatan oyun. gaza gelinip on jeton birden harcamıştım lan bi kere. tek jetonla oyunu bitiren hayvanları gördükten sonra oynamayı bıraktık tabii.
final fight ile ilerlemeli oyunların içerisinde atari salonlarında bir dönem efsane olmuş, bir çok veletlikten gençliğe geçen dimağın ''mustafa'' diye bilip de, ''hadi aga mustafa oynayalım, ama mustafa'yı ben seçerim ona göre'' deyü birbirlerini yedikleri, şişko dayıların kötlerine vura vura, koca koca dinazorları uyandırdıkları, birbirinden ilginç, kopartan bölüm sonu canavarlarıyla hem kopartan hem de, zorlayan efsanevi oyundur...
asıl eleman bu oyunda jack olsa bile, millet kalkıp da mustapha'yı seçerdi. aynı zamanda 3 kişi de oynanabilen bu oyunun belki de en pasif elemanı, ayı görünümlü oldukça yavaş oynayan ''mess'' adlı elemanı idi... bir jetonla son prof kılıklı dinazor görünümlü lavuğa geldinizi mi, ''aa abi nası son adama geldin ya'' dendi mi, kendinizi de bi b.k sanardınız... aynı zamanda ilk bir iki bölümdeki bölüm sonu canavarlarından sonra gittikçe kazıklaşan bir olay örgüsü de vardı. şişko kısmısını takmadınız mı, gelip de kafa koymak suretiyle sizi yerler bir ederlerdi efenim bunlar... aynı zamanda blanka kılıklı elemanlar da, yine herhangi bir tepki de bulunmadınız mı, dillerini uzatmak suretiyle sizi ''şaplak manyağı'' yapabilirlerdi... en zor, kazık mı kazık bölümlerinden biriside kütüphane bölümüdür... geç geç adam bitmezdi, bi de o kadar adamın sonunda, iki adet ''müslüm'e aşık olmuş keş kılıklı'' iki tane jiletçi eleman gelir; taktiği yediremediniz mi de, ertesi sabah öğlen namazına müteakip olmak üzere, suyunuzu ısıtıverirlerdi... son bölümdeki eleman da (fassander miydi ne b.ktu unttum şindi) öncelikle 4. bölümdeki dinazor'a dönüşür ardında, ''sen beni bu kadar mı sandım tarram, ben oyun sonu adamıyım olm, beklee ve görrr'' deyip de, danamsı, gadanallah bi karaktere dönüşür, koşup da uzaktan oynayıp, tekme atmak suretiyle öldürülebilen bir eleman olurdu...
oyun sonunda ise, bu dinazor b.ku yemiş doktorun yeri kırılır, dökülür, oyunun bütün elemanları da dışarı çıkar, kurtulur, mustapha ile mess bi arabaya binip bi yerler giderdi... hey gidim günler be... az para yememiştir bu oyun bünyemden...
bitirenlerin genelde 2 karakterin mağaranın içinde kalıp öldüğünü zannettiği oyun. oysa ki yazıların sonuna kadar bitmesi beklenirse, o iki karakter arabayla gelir mustafayla öbür arkadaşın yanına kurtulduk olm fln derler.
Uzun uğraşlardan sonra oyunu bitirdikten sonra oyunun 4 karakterinden ikisinin mağara içinde kalıp öldüğü oyun, bunlardan biri mustafa değil tabiki. ayrıca bu oyunu küçükken bitirebilme çabaları içinde iken abi geçiimi lafının yüzbinlerce kez duyulduğu oyun.
zamanında parasız kalmama neden olan defalarca bitirdiğim halde doyamadığım çocukluk yıllarımın en güzel hatırları arasında yerini almış atari salonu oyunudur..
