kompozisyon ya da bir metin yazarken yapılmaması gereken şeymiş. konuşma dilinde kullanılması normal ama yazı dilinde bu yüzden not bile kırabiliyorlar. ama kitaplarda dergilerde vs. sık kullanılır. *
ve sen gidiyorsun şimdi ardına bile bakmadan, düşünmeden kaldığım yerde rüzgara dayanıp dayanamayacağımı... ve iklimin hep sonbahar kalıp hep kar yağacağını... ve öleceğimi düşünmeden gidiyorsun...*
ve benim konuşmalarım hikaye tadındadır,
noktayla değil virgülle biter cümlelerim ,
ve işte bu nedenden hep kulak kesilin konuşmalarıma , hikayenin bir kısmını kaçırmak istemezsiniz...
demektir.
şiirsel anlatımlarda ya da artistik cümlelerde kullanılır. karşıdaki insana az sözle çok şey anlatmak, düşündürmek kaygısı taşır. örneğin, gece oldu yatıyorum, çok yoruldum, ne gündü be falan diye uzatmak yerine, ve bir gün daha biter... demek gibi bir şey yani.
bağlaç olarak kullanıldığı zamanlarda yerinde bir anlam sağlamaktadır.
"seni çok seviyorum"un anlamını keşfetmeyle başlamıştı her şey,
keşfettikçe bütünleşiyorduk evrenle,
enerjinin bir parçası olduğumuzu,
enerjiye güç kattığımızı hissediyorduk tüm hissiyatımızla..
ve sen gittin,
renkler kaybolmaya başladı,
tüm canlılığın yerini bir matlık,
renklerin yerini siyahla beyaz almaya başladı..
