bıyık bırakmak zorunda kalan kadınlarımıza olan saygımız ve nedenleridir.
ülkem şartlarında çalışan kadın ne yapar. evde herkesten önce kalkıp evdekiler için yemek hazırlar, ortalığı toplar alelacele ancak asansör aynasından son kontrollerini yaparak sokağa çıkar. toplu taşıt araçları zaten onun için bir beladır. yer bulsa otursa iyi,ayakta kalsa kadrolu fordcuyla mücadele edecektir. akşama kadar iş yerinde canı çıkan kadıncağız, am taşıdığını sadece çişe sıkıştığında farkeder. eve gelen bıyıklım, dinlenmeden yemek hazırlığına girişir sonra da bulaşık.
oldu mu saatin gece 10'u. diyelim ki ; efendi ve sıkıntı vermeyen bir kocası var karşısında ya oturur ya oturamaz. kocası itse hele durum bambaşka. o perişan haliyle ne cinsellik canı işter ne de cinselliğe cevap.
işte bıyıklı yengemin hali budur. o bıyığı alsa ne olur almasa ne. saygılar tüm bıyıklı yengelerimizedir.
her ne kadar empati yapıp halden anlasak da yine de bıyığı taranabilecek boyutlara getirmemek lazımdır.
her ne kadar ilk entri'de "tipik türk kadınının üzerine yüklenmiş geleneksel görevler sebebiyle kendine bakmaya fırsat bulamadığından" dem vurulmuş olsa da, unutmayalım ki, bu hormon bozukluğundan kaynaklanan ciddi bir rahatsızlıktır.
çocuk gibi ulu orta böyle her yerde ortaya atmaya devam ederseniz, bu tür rahatsızlıkları ve hassasiyetleri olan "hiç ummadığınız insanları" "rencide edebilirsiniz" unutmayın bunu.
