egonun, ben olmasam siz bitersiniz anlayışının en yüksek perdeden seslendirilmesi ile hayat bulan bir yaşantıdır. meselenin mağduru çoktur ama iddia sahibi kadar mağdur olanı biraz zor bulunur. çünkü zavallı bu duruma kendisini fena halde inandırmıştır. kendi penceresinden milyonları bensizliğe mahkum etme silahını çekip çekip yerine koymak gün gelir yaşam felsefesi olur. aslında tersine bir bağlılık. ben sana mecburum bilemezsin durumu hayat bulalı çok olmuştur. ama nedense kimin kimsiz yapamadığı muallak sözcüğünün hanesine yazılmıştır bir kere. kimse de çıkıp kurcalamaz meseleyi. başkan bizi bırakma demek daha kolay gelir. bütün bunların yanında sağlam hesap tutan zaman ömür denen oyuncağı iki paralık etmiştir. hem de hissettirmeden. santim santim...
hep bırakılır bir şeyler. geriye doğru bakıldığında aksine sıkıca bağlanılmıştır sözüm ona "bırakılan şeyler"... en güzel örneği sigaradır. tamamen keyfi, tamamen zarar, tamamen içi kof, ottan boktan bir halt olmasına karşın "bırakıyorum"u çok, elinden düşüreni neredeyse yoktur. hep bırakırız, bizi yolda bırakanları... iki gün sonra bilemedin üç, yeniden dört elle sarılırız o "hep bıraktıklarımızı". çok uzaktan bir bakarız ki; "bıraktıklarımız artık bizi bırakmaya başlamışlar" artık çok geçtir, ölüyoruzdur...
