Kışın ortasında baharın gelişi gözlerindendi... esmerdi ellerin... ellerin öyle deli yakardıki alevlere büründüm sanırdım. Büyüdüm... benim olduğun bu kısacık zamanda, tutarsız sevdamızın içine düştüğüm yangında büyüdüm...
Sendeledim... aşk diyerek kurduğum tüm devrik hayatlar devrildi karşımda. Tutarsızdı gönlün, aşık bir adam gibiydi sözün. Ayrı düştü gönlünden sözün...
Habersiz gelmiştin bana, görünmedende gittin. Özgürsün kuşlar gibi, kaybetmişliğinin içinde sevgimi. Seninle çok başka olabilirdik ve hatta bambaşka. Kendi perdemizin ardından bakabilirdik hayata ama sen tek perde bir oyun oynadın ve ben rolünü ayakta alkışladım. Gözlerim yasaklı bir kez daha değmeye gözlerine... Gördüğümüz o kısa rüyadan kurtulma zamanı şimdi, başka tenlerin terlerinde boğulma zamanı...
Felaketim oldun ama asla pişmanlığım değil. Cezam oldun, yenilgim değil. Sendeledim, ölmedim. Gecelerim hükümsüzdür artık, günüm korkak. Telli duvaklı nefesler alıyorum, nefesim hoyrat. Gitme diyecek gücüm olmadıki gel diyecek cesaretim olsun. Sen gelme! Hemde hiç gelme... Şehir saklasın koynunda öpüştüğümüz geceyi sır diye... Şehrin kolları boş artık, ışıkları söndü. Gelme...
Gözümün önünde unutuyorum seni, hırçın sevişmelerle...
Büyüyorum...
