başlığın gerçek şekli : küçükken sorulan, büyüyünce ne olucaksın sorusuna atatürk cevabını vermek
çocukları severim. kafaları pek çalışmaz ama dürüstlerdir en azından. aa doğru tanım da yapayım hazır aklıma gelmişken : buz gibi havada yolun kenarında sigara içerken ben deyim 6 siz deyin 7 yaşında bir cocukla girilen diyologtur.
uzunca ve keyifli bir sohbetten sonra klişe soruyu sorasım geldi çocukcağıza :
-ee peki ne olucaksın büyünce
+atatürk olucam
öyle bir dedi ki hani aslında bu bebenin akşam üstü yalnız başına burda ne yaptığı, kayıp filan mı olduğu hepsi gitti aklımdan. salak salak bakmaya başladım çocuğa. biraz da kendi küçüklüğüme benzettim. küçükken çirkin bir misafir bana sormuştu aynı soruyu
-büyünce ne olcaksın bakayım yavrucuğum
mal mal anneme bakmıştım doktor mu deyim mühendis mi diye. annemin benle ilgilenmediğini görünce sustum, utandım. akşam aynı soruyu anneme sorunca atatürk ol cevabını aldım. ulan küçük beynimle düşünüyorum, o zamanlar benim için tek gerçek olan annem böyle birşey dediyse haklıdır diye. e bari atatürk olayım dedim ben de. daha sonradan eve gelen bütün misafirlere, ilkokuldaki bütün öğretmenlerime aynı cevabı vermeye başladım "atatürk".. şimdi ise ne düşünüyorum. ama kelimelere dökmeye çalışınca düşüncelerimi hep küfür hep sitem çıkıyor ağzımdan ( parmaklarımdan,klavyeden desem daha iyi olurdu). en iyisi ben biraz daha kitap okuyayım, sonra bir daha girerim entryimi bu başlığa.
büyüdükçe hayeller de idealler de değişiyormuş be sözlük.*
Alnından öpülesi çocuktur. Gençliğe empoze edilmesi (bu şartlar altında ancak empoze edilebilir) görüştür (bana göre yaşam tarzıdır). Daha sonra gerçeği gören cahil halk kesimi bile kendiliğinden benimseyecektir Kemalistliği... Çünkü tek ve gerçek mantıklı yoldur Kemalistlik.
