olm biz pisikletlerin frenleri patlak diye ayağımızla fren yapardık, mahalle maçlarında topu patlatan ve atan alırdı. aylık oynarken anne çıkan lavuk ile 2 saat dalga geçer gülerdik. şimdinin parasıyla 50 kuruş alır bakkala gider, bi dünya şey ile çıkardık. mahallenin büyük abilerinden dayak yerdik. poşetten uçurtma yapar balkondan salardık. pazar günleri çay bardaklarına koyulan kaşığın sesleriyle uyanırdık. gürül gürül yanan sobanın yanında, pazar akşamları banyomuzu leğende yapardık.
bir çok şey yapardık.
peki şimdi? hiçbir bok yapamıyoruz. mutsuz ve huzursuzuz. hayatın gelmişine geçmişine küfürler sallıyoruz.
küçükken anlayamadığımız şey, bir an önce büyüyelim isteriz anneden izin almadan istediğimiz yere gidelim, istediğimiz kadar kola içelim, sarelle yiyelim kaşık kaşık, gece geç yatabilelim. bunların hepsini yapabiliriz şimdi ama izin alacak annemiz yok artık, yaş ilerledi gazlı içecekler içemiyoruz mide sakat, tatlı yasak insüline bağımlıyız, sabah iş var erken yatmak lazım.
bir ülke açısından sürdürülebilir nitelikte taşımayan büyümenin, doğal kaynakları ve doğayı talan etmek ile geleceğimizi karartmak ve hatta felakete giden kapıyı aralamak olduğu nesnel bir gerçektir. bir insanın büyümesi ise, öznel bir durumdur.
altına sıçarsın anne temizler. yemeğini anne yedirir. herkes seni sever.
dönem 2: çocukluk
kendin sıçmaya kendin yemeye başlarsın. yaramazlık yaptığın için sana kızmaya başlarlar. ama kıçını annen temizler.
dönem 3: ilkokul
dersler çıkar başına, her gün okula gidersin. kıçını kendin temizlemeye başlarsın, ama yine de dışarda çıkıp arkadaşlarınla oynarsın. ne yaparsan yap sınıfı geçersin.
dönem 4: ortaokul
sbs, oks gibi boktan sınavlar, seni küçücük yaşında hayata hazırlamaya başlar. arkadaşlık ve arkadaş kazığı kavramını yavaş yavaş öğrenmeue başlarsın.
dönem 5: lise
gelir ergenlik. çükün büyür, aşık olursun. düşman kazanmaya başlarsın. üniversite sınavın gelir, hayat iyice berbatlaşır. özgür olmak istersin, olamazsın.
dönem 6: üniversite
özgür olcam dedin, iyi bok yedin, gidersin başka bir şehre. girersin bir eve. kebap yemekten öküz gibi şişersin, ortalığı bok götürür, temizlemek istemezsin. sevgili ararsın, bulamazsın. üniversitede ders geçmek mi, boş ver onu da.
dönem 7: iş hayatı
kendi paranı kendin kazanırsın, nasıl evlencem, nasıl geçincem, dersin. çalışmaktan canın çıkar, gezip tozamazsın. ömrün geçmeye devam eder.
dönem 8: evlilik
karı dırdırı, çocuk, parasızlık, boku yediğin dönemdir.
dönem 9: yaşlılık
oturur televizyon başına ölmeyi beklersin. altına sıçarsın yine, tanımadığın insanlar temizler. ama bebeklikteki kadar güzel değildir başkasının seni beslemesi, temizlemesi.
Küçükken, büyük olmanın daha farklı ve daha güzel olacağını sandığımız için hızla büyümek o günleri hemen atlatmak isterdik ya hani, aslında çok boktan oldugunun, hatta pişmanlıkların, büyüdüğün zaman anlaşılması durumudur.
abimle küçüklük fotoğraflarımıza baktık bugün. o, resimlere baktıkça mutlu oldu anılarımız canlandı. baya güldü eğlendi. uzun zamandır onu o kadar neşeli görmemiştim. sürekli ders çalışıyo stresli falan. o günlerdeki gibi mutlu olamadıktan sonra büyümenin çalışmanın ne anlamı var çalışmanın var diye düşünmeden edemiyor insan.
