maratonda koşan atlar misali yürüyen insanlara ev sahipliği yapan kaldırımlardır.
hep hızlıdır büyük şehir insanı ama bilmez nereye gittiğini, hep koşar ama bilmez neden koştuğunu, bıkar arada ama bırakmaya yeltenmez. ufak yerde yaşayıp büyük şehirlere gelenleri bile kısa sürede alışır bu döngüye;
ilk hafta acelesiz yürür, yüzünde tebessüm vardır, dükkanlara bakar usul usul, kafası rahattır bir derece....
ilk ayın sonunda rolantide devam eden yürüyüşü hızlanmıştır, yüzünde ki tebessüm yerini ifadesizliğe bırakmıştır...
ikinci ay maksimuma ulaşır yürüyüşü, gölde akıntıya kapılan yaprak misali ilerler kalabalığın arasında. artık kırmızı ışığı beklemez o arabaların arasına atlar karşıya geçer çünkü büyük şehirde böyle olması gereklidir. büyük şehirin tanımı budur ona göre ''bir işin yoksa, etrafa boş boş bakacaksan bile hızlı yürüyorsan orası büyük şehirdir....''
üçüncü ay dükkanlara usul usul bakmaktan vazgeçer daha çok saldırgan bir nitelik kazanmıştır bakışı. çizgi filmlerde burnuna yemek kokusu gelince ayakları yerden kesilip yemeğe doğru uçan çizgi film karekterleri gibi uçmaya başlar dükkanlara, gider alır ama eskiden gezerken bile tebessüm eden suratı artık kendine yeni bir şeyler alınca bile gülümsemez, artık büyük şehirlidir o...
