yavaş yavaş her değerimiz gibi kaybolan saygıdır. yabancı filmlerdeki gibi anneye babaya ismiyle hitap eden gençlerin zuhur etmesi kaçınılmaz olmaya başlasa da bazı duyarlı vatandaşlar oldukça bu kadar ileriye gidemeyecektir bu mesele.
küçüklere sevgi şeklinde devam eden bizi biz yapan en önemli değerlerden biri. babanın yanında uzanmamayı bu çağa ayak uyduramamak olarak yorumlasalar da belki de elimizde kalan az sayıda güzel şeyden biri olan büyüklere saygı ve küçüklere sevgiyi kaybetmemeliyiz. sahi, geçmişi kötüleye kötüleye, batı özentiliği yapa yapa elimizde ne kaldı ki?
anlam veremedigim saygi. benden daha uzun yaşamış, daha fazla görmüş ve tecrübe etmiş olması; arada edinilmiş statü dışında bir statü farkı olmadığı sürece birisine koşulsuz ve özel bir saygı duymam için sebep olmamalı bence. saygımı hak eden birisi olduğuna kanaat getirmediğim sürece de benden her insanın gördüğü kadar saygı görecektir.
