Büyükelçilikler ise; diğer ülkelerin başkentinde yalnızca bir tane bulunan, temsil ettiği ülkenin en yetkili diplomatik kurumudur.
Büyükelçilikler ve elçilik binaları, 18 Nisan 1961 tarihli Diplomatik ilişkiler Hakkında Viyana Sözleşmesi’ne tabidir.
Büyükelçiliklerin misyon binaları; misyon şefinin ikametgahı dahil olmak üzere ve mülkiyete bakılmaksızın, misyonun maksatları için kullanılan binalar veya bina bölmeleri ile bunlarla irtibatlı arazidir[4].
Büyükelçilik binasının, büyükelçilik misyonlarının yerine getirildiği binaların ve misyon şefinin ikamet ettiği binanın dokunulmazlığı mutlaktır. Kabul eden Devlet olarak nitelendirilen elçiliğin bulunduğu ülkenin Devlet yetkilileri; misyon şefinin rızası olmadıkça, bu binalara giremezler. Kabul eden Devletin adli kolluğunun binaya girmesi, arama yapması, misyon şefinin rızasına tabidir. Misyon şefinin açık izni olmadığı sürece, elçilik binasına girilmesi mümkün değildir[5]. Rızanın yazılı veya sözlü olması önem arz etmemekle beraber, iznin yazılı olarak alınması uygulamada kolaylık sağlayacaktır.
Misyon binaları ile içindeki eşyalar ve diğer mallar ve misyonun nakil vasıtaları da arama, el koyma, haciz veya icradan muaftırlar[6].
Büyükelçinin şahsi dokunulmazlığı vardır. Büyükelçi hiçbir şekilde tutuklanamaz veya gözaltına alınamaz[7]. Büyükelçinin özel konutu da, misyon binaları gibi aynı dokunulmazlık ve korumadan yararlanmaktadır[8].
Diplomatik ajan, kabul eden Devletin cezai yargısına tabi değildir. Konsolosluk memurlarının ağır suç halinde bu dokunulmazlık statüleri kalkarken, büyükelçinin dokunulmazlığı mutlaktır, yani ağır suç halinde dahi elçinin dokunulmazlığı devam edecektir.
